27.12.08

ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΟΝΑΧΗ ΣΤΟ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΡΙΑΣ

Χθές 26 Δεκεμβρίου, εορτή της Συνάξεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, στο Ιερό Ησυχαστήριο της Παναγίας της Ελευθερώτριας στο Λαγοπόδο, μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος, έκειρε μονάχη την διδα Ελένη Νικολ. Στραβοπόδη, από το Μπανάτο Ζακύνθου, δίδοντας της το όνομα ΝΕΚΤΑΡΙΑ, προς τιμή του νεοφανούς Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, του εν Αιγίνη.

Η είσοδος της δοκίμης μοναχής "εν ταις αυλαίς του οίκου του Κυρίου".
Ο Σεβασμιότατος, συγκινησιακά φορτισμένος, απήυθυνε στη νεόκουρη αδελφή Νεκταρία πατρικές καρδιακές νουθεσίες, τονίζοντάς της "την σπουδαιότητα και συνάμα βαρύτητα της Μοναχικής αποστολής στο σύγχρονο παραπαίοντα προς την αμαρτία και τη διαφθορά κόσμο" όπως χαρακτηριστικά τόνισε.

"Τί προσήλθες αδελφή προσπίπτουσα τη αγία συνοδεία ταύτη;"
Αξίζει να τονιστεί ότι στην πνευματική αυτή χαρά της νέας Μοναχής, παρευρέθηκε πλήθος κόσμου, συγγενείς, φίλοι και γνωστοί, οι οποίοι ευχήθηκαν ολόθερμα σύμφωνα με τη μοναχική παράδοση η αδελφή Νεκταρία "να ζήσει και να ευαρεστήσει Θεώ, ανθρώποις και τη Γερόντισσά της".

"Ποθώ τον βίον της ασκήσεως, τίμιε Δέσποτα".

"Η αδελφή ημών Νεκταρία, έλαβε τον αρραβώνα του Αγγελικού Σχήματος".


"Ούτω λαμψάτω το φώς ημών έμπροσθεν των ανθρώπων"


Ο Μητροπολίτης μας υπογράφει στον Κώδικα της Μονής.


Η Αδελφότητα της Ιεράς Μονής μας εύχεται προς το Θεό η νεόκουρη Νεκταρία να ζήσει έτη πολλά, έτσι ώστε δια της Χάριτος του Θεού και του προσωπικού της αγώνα να καρποφορήσει "καρπόν εκατονταπλασίονα και ζωήν αιώνιον κληρονομίσει".
(Υ.Γ. Θερμά ευχαριστούμε τον π. Παναγιώτη Καποδίστρια, Γενικό Αρχιερατικό της Μητροπόλεώς μας, για το δανεισμό των φωτογραφικών στιγμιοτύπων. Δείτε εκτενέστερα το υπέροχο φωτορεπορτάζ στην ιστοσελίδα της ενορίας του Μπανάτου http://banato.blogspot.com)

25.12.08

Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΑΣ

Ο Άγιος στη '"θύρα" του, συνεορτάζει τη σάρκωση του Θεού-Λόγου.

"Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία".



"Σώσον ημάς Υιέ Θεού, ο εκ Παρθένου τεχθείς".

"Κύριε, σώσον τους ευσεβείς και επάκουσον ημών"

"Τον Δεσπότην και Αρχιερέα ημών Κύριε φύλαττε, εις πολλά έτη!"


Σήμερα, εορτή της του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού Γεννήσεως, εν πληθούση εκκλησία, τελέσθηκε πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, στο Καθολικό της Μονής μας, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Χρυσοστόμου.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΣ


«Iδού η Παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται Υιόν, και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο εστί μεθερμηνευόμενον μεθ’ ημών ο Θεός». [Μτ.1,23]


Τα λόγια αυτά ανήκουν στον προφήτη Ησαΐα και ειπώθηκαν οχτακόσια χρόνια προτού συμβούν. Με τα προφητικά μάτια της ψυχής του είδε τον ερχομό στον κόσμο μας του ίδιου του Θεού, μέσω της Παρθένου Μητρός.
«Μεθ’ ημών ο Θεός» επί δύο χιλιετίες διακηρύσσουμε κάθε χρόνο οι χριστιανοί, επισημαίνοντας ξανά και ξανά την ανάγκη εισόδου όλων μας στο Μυστήριο της Σάρκωσης του Λόγου του Θεού.
Χριστούγεννα ξανά! Κοσμικές χαρές μάς περιστοιχίζουν, διακοπές, οικογενειακές στιγμές.
Όμως, αν κοιτάξουμε πίσω από τα φαινόμενα, θα διακρίνουμε να υπερισχύσει μια έκπτωση πνευματική, η οποία σαν επιδημία μεταδίδεται σε όλες τις κοινωνικές διαστρωματώσεις, από τους εκκλησιαστικούς και πολιτικούς άρχοντες μέχρι τον «τελευταίο τροχό της αμάξης» της σύγχρονης ζωής: Διαφθορά, ανηθικότητα, εύκολος υπερπλουτισμός… Και από την άλλη, βιώνουμε μια κρίση διεθνή ως προς την Οικονομία, την Οικολογία, την Ανθρωπιά μας γενικότερα…
2008 χρόνια μετά Χριστόν, ο σύγχρονος άνθρωπος, με δική του υπαιτιότητα, αυτοτιμωρείται, έχοντας εγκλωβιστεί στο λαβύρινθο της αναισθησίας του έναντι της Θείας Γέννας. Η Χάρη του Θεού παρέχεται, ο Ιησούς ξαναπαρίσταται ανάμεσά μας ως Θεάνθρωπος και πρόξενος θαυμάτων και δωρεών, επιμένοντας κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, ότι μπορούμε δι’ Αυτού κάτι επιτέλους να διασώσουμε από τη χαμένη μας αθωότητα, προτού γκρεμισθούμε στην υπαρξιακή άβυσσο. Όντας στο χείλος της πτώσης δεν μάς προσφέρει απλά το χέρι Του για να μας συγκρατήσει, αλλά τι κάνει; «Ο λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού» (Ιω 1,14). Όλος Του ο Εαυτός κατασκηνώνει εντός μας, ώστε να μπορούμε στο εξής να βιώνουμε την δόξα Του.
Τούτο σημαίνει, ότι προς αυτή την κατεύθυνση εστιάζεται (ή πρέπει να εστιάζεται) ο καθημερινός μας αγώνας: Στην προσπάθεια βίωσης μιας ένθεης ζωής, παρά τις πολλές και ποικίλες Σειρήνες, που διαρκώς πασχίζουν να μας γοητεύουν, αποπροσανατολίζοντάς μας, προς την απώλεια.
Ό,τι κακό ή γκρίζο και να συμβαίνει τριγύρω μας, ας κρατάμε ζεστή μέσα μας την πεποίθηση του Προφήτη, ότι «μεθ’ ημών ο Θεός» και τότε θα παρηγορούμαστε και θα δυναμώνουμε στην πνευματική μας (και όχι μόνο) προσπάθεια.
Ετούτη ακριβώς είναι η ευχή και η προσευχή μου, αγαπητοί Συνεορταστές, και κατ’ αυτή την αγία Εορτή. Και συνάμα, να φωτιζόμαστε όλοι δημιουργικά από τον Αστέρα της Βηθλεέμ, ώστε να μπορούμε να φωτίζουμε τους γύρω και την κοινωνία μας.


Με θερμά εόρτια αισθήματα
Ο Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος

24.12.08

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ


Αγαπητά μου παιδιά,
Από εκείνη τη φωταγωγημένη με τρόπο μοναδικό νύχτα, όταν το άστρο της Ανατολής υπέδειξε τον τόπο όπου γεννήθηκε η ελπίδα και πήρε μορφή η παρηγοριά των ανθρώπων,
μέχρι σήμερα, το σκοτάδι συνεχίζει, δυστυχώς, την αέναη προσπάθεια να καταπιεί το φως. Όμως το Φως νίκησε και θα νικά πάντοτε.
Στο πέρασμα των αιώνων, οι δυνάμεις του κακού επιχειρούν αδιάκοπα να συσκοτίσουν το γεγονός ότι, από τότε που η Οικουμένη εόρτασε στην ταπεινή Φάτνη τα πρώτα Χριστούγεννα, ο Θεός παραμένει αδιαλείπτως και εμφανώς μεθ’ ημών: Το γεγονός ότι γεννήθηκε ανάμεσά μας ο «……Εμμανουήλ, ο εστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ημών ο Θεός.» (Ματθ. 1,23-24)
Στο διάβα της Ιστορίας, οι υπηρέτες του σκότους συνεχίζουν το ερεβώδες έργο τους, προσωποποιημένοι στους εκάστοτε εκφραστές ανόμων συμφερόντων, στους εκμεταλλευτές των φτωχών και των αδυνάτων, σε όσους, εντέλει, επιβάλλουν τα πάθη τους και την αμαρτία ως ρυθμιστές της ζωής των ανθρώπων και πνίγουν στα δάκρυα η στο αίμα την ελπίδα τους.
Όμως τίποτα από αυτά τα απεχθή και οδυνηρά δεν μπορούν πια να σκιάσουν την αναστάσιμη ελπίδα που ανέτειλε εκ των αγνών αιμάτων της Παρθένου Μαρίας. Τίποτα δεν μπορεί να ανατρέψει τον ρου της Ιστορίας καθώς «Χριστός γεννάται, την πριν πεσούσαν αναστήσων εικόνα» (προεόρτιον απολυτίκιον).
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον Θεό. Και ο Θεός δεν εγκατέλειψε ποτέ το πλάσμα Του. Γι’ αυτό «και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» (Ιωάνν. 1,14). Γι’ αυτό ο προ αιώνων Θεός, από ξεχείλισμα αγάπης, γίνεται άνθρωπος ώστε να μπορεί να γίνει ο άνθρωπος Θεός.
Ο Δεσπότης του Σύμπαντος γεννάται ως παιδί αδύναμο σε ένα ταπεινό σταύλο, αλλά η αδυναμία του κατατροπώνει όλες τις σκοτεινές δυνάμεις, που αδιάντροπα επιχειρούν να σβήσουν το φως και τη χαρά από τις καρδιές των ανθρώπων.
Η ζωή μετράται πλέον ως προ και μετά Χριστόν.

Αγαπητά μου παιδιά εν Κυρίω,

Αφήστε το φως των Χριστουγέννων να πλημμυρήσει την ύπαρξή σας.
«Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει». Το σκότος δεν έχει πια καμία εξουσία, «δι’ ημάς γαρ εγεννήθη Παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός».
Τώρα πια ο Χριστός φωτίζει την Οικουμένη και εορτάζουμε πανηγυρικά τον ερχομό του ανάμεσά μας ως «φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα δι’ ου τα πάντα εγένετο» (Σύμβολον της Πίστεως).
Είναι γεγονός ότι οι καιροί είναι δύσκολοι. Έχουμε επίγνωση της κρισιμότητας των στιγμών που διέρχεται η Οικουμένη και των σοβαρότατων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Πατρίδα μας.
Έχουμε, επίσης, συναίσθηση των εκκλησιαστικών και ποιμαντικών ευθυνών μας, και επιθυμούμε, με τη βοήθεια του Θεού, να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, ανταποκρινόμενοι στα καθήκοντά μας.

Ο υλικός κόσμος και η πολιτισμική μας κληρονομιά απειλούνται όλο και περισσότερο από τις συνέπειες της απληστίας μας. Η πορεία της Οικουμένης απειλείται από το σκοτάδι που γεννούν η διαφθορά, η εκμετάλλευση, η βία, η φτώχια και η δυστυχία.
Η ανθρωπότητα υφίσταται τις συνέπειες της απομάκρυνσης από τον Θεό, επιτρέποντας την επικράτηση της αμαρτίας και τον εξοστρακισμό της αγάπης και της δικαιοσύνης.

Όμως μην απελπίζεστε!
Ιδού! Ο αστέρας της Βηθλεέμ ανατέλλει. «Χριστός γεννάται» και ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει βλέπει και πάλι Φως μέγα.
Ας ενώσουμε τις φωνές μας τραγουδώντας ευφρόσυνα τη νίκη του φωτός!
Ας χαρούμε γιατί ανατέλλει ο Ήλιος της δικαιοσύνης! Ελάτε να ενώσουμε τις καρδιές μας και τα χέρια μας γύρω από τη Φάτνη! Ελάτε να συντονίσουμε τις δυνάμεις μας, ώστε, αν αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να είναι Παράδεισος, τουλάχιστον να μην τον κάνουμε κόλαση.
Ιδού λοιπόν: «Χριστός γεννάται, δοξάσατε».
Ας αφήσουμε πίσω τα μίση και ότι μας χωρίζει και ας ευχηθούμε ο ένας στον άλλον δοξολογικά: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ
Με πατρικές ευχές και αγάπη
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ


Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ
ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ


Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Ανέτειλεν η μεγάλη και αγία ημέρα των Χριστουγέννων, η μητρόπολις, δηλ. η μήτηρ και ρίζα όλων των εορτών, και μας συγκαλεί όλους εις πνευματικήν ανάτασιν και συνάντησιν μετά του νηπιάζοντος δι’ ημάς Παλαιού των Ημερών.
«Ευδοκία του Θεού και Πατρός», όπως υπογραμμίζει ο ιερός Ιωάννης ο Δαμασκηνός, «ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού και Θεός, ο ων εις τον κόλπον του Πατρός, ο ομοούσιος τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, ο προαιώνιος, ο άναρχος», συγκαταβαίνει προς ημάς τους δούλους Του «και Θεός ων τέλειος, άνθρωπος τέλειος γίνεται, και επιτελείται το πάντων καινών καινότατον, το μόνον καινόν υπό τον ήλιον».
Η ενσάρκωσις αυτή του Υιού του Θεού δεν είναι ένας συμβολισμός, όπως αι ενσαρκώσεις των ποικιλωνύμων «θεών» της Μυθολογίας, αλλά μία πραγματικότης, η όντως νέα πραγματικότης, το μόνον νέον υπό τον ήλιον, η οποία έγινεν εις συγκεκριμένην ιστορικήν στιγμήν, επί του Αυτοκράτορος Οκταβιανού Αυγούστου, περί το 746 (με τα νέα αστρονομικά δεδομένα) από κτίσεως Ρώμης, εν μέσω συγκεκριμένου λαού, του Ιουδαϊκού, «εξ οίκου και πατριάς Δαβίδ», εις συγκεκριμένον τόπον, την Βηθλεέμ της Ιουδαίας, και με πολύ συγκεκριμένον σκοπόν: «Αυτός ενηνθρώπησεν ίνα ημείς θεοποιηθώμεν», κατά την επιγραμματικήν έκφρασιν του Μεγάλου Αθανασίου.
Το γεγονός αυτό της ενανθρωπήσεως του Θεού-Λόγου μας δίδει την δυνατότητα να φθάσωμεν εις τα ακρότατα των ορίων μας, τα οποία δεν ταυτίζονται ούτε με το «καλόν καγαθόν» των αρχαίων Ελλήνων, ούτε με την «αρετήν» και «δικαιοσύνην» των φιλοσόφων, ούτε με την γαλήνην της βουδδιστικής «νιρβάνα», ούτε με την υπέρβασιν της «ειμαρμένης» η του λεγομένου «κάρμα» δια θρυλουμένων συνεχών μεταλλάξεων μορφών ζωής, ούτε με την «αρμονίαν» των δήθεν αντιθετικών στοιχείων κάποιας φαντασιώδους «ζωτικής δυνάμεως», ούτε με κάτι άλλο, αλλά είναι η οντολογική υπέρβασις της φθοράς και του θανάτου δια του Χριστού, ο εγκεντρισμός μας εις την θείαν ζωήν και δόξαν Του, και η κατά χάριν ένωσίς μας δι’ Αυτού μετά του Θεού Πατρός εν Αγίω Πνεύματι.
Αυτά είναι τα έσχατα όριά μας: Η προσωπική ένωσις μετά του Τριαδικού Θεού! Και η Γέννησις του Χριστού δεν μας υπόσχεται μίαν χιμαιρικήν μακαριότητα η μίαν αφηρημένην αιωνιότητα, αλλά μας προσφέρει «εις το χέρι» την δυνατότητα της προσωπικής μετοχής εις την θείαν ζωήν και την αγάπην του Θεού, εις μίαν ατελεύτητον κλιμάκωσιν! Μας χαρίζει την δυνατότητα όχι μόνον «ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν» αλλά και «θείας κοινωνοί φύσεως» να αναδειχθώμεν.
Βεβαίως μέσα εις την παγκόσμιον σύγχυσιν και κρίσιν των ημερών μας αι αλήθειαι αυταί ηχούν παράξενα. Η ελπίς των περισσοτέρων ανθρώπων, εναποτεθείσα εις ενδοκοσμικάς «θεότητας», διαψεύδεται καθημερινώς κατά τρόπον οικτρόν. Το ανθρώπινον πρόσωπον ταπεινούται και συνθλίβεται εν μέσω αριθμών, μηχανημάτων, υπολογιστών, χρηματιστηρίων και ποικιλοχρώμων σημαιών κενής ιδεολογικής ευκαιρίας.
Η φύσις περιυβρίζεται. Το περιβάλλον συμπάσχει. Οι νέοι απογοητεύονται και εξεγείρονται διαμαρτυρόμενοι δια την αδικίαν του παρόντος και την αβεβαιότητα του μέλλοντος. «Σκότος, γνόφος, θύελλα, φωνή μεγάλη» επικρατεί εις τον κόσμον μας και δίδεται η εντύπωσις ότι απειλείται να αποκρυβή το φως της εν Βηθλεέμ ανατελλούσης ελπίδος και να καλυφθή ο αγγελικός ύμνος της παγκοσμίου χαράς: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».
Όμως, η Εκκλησία, καλούσα τους πάντας εις σώφρονα περισυλλογήν, επανεκτίμησιν των εν τω βίω προτεραιοτήτων και αναζήτησιν εις το πρόσωπον του εκάστοτε «άλλου» τα ίχνη της αξίας παντός σεβασμού εικόνος του Θεού, δεν θα παύση να καταγγέλλη με όλην την δύναμιν που της χαρίζει η υπερδισχιλιετής εμπειρία της ότι το εν τη φάτνη της Βηθλεέμ ανακείμενον Παιδίον είναι «η ελπίς πάντων των περάτων της γης», είναι ο Λόγος και η εντελέχεια της ζωής, είναι η λύτρωσις, την οποίαν απέστειλεν ο Θεός εις τον λαόν Του, τουτέστιν εις ολόκληρον την ανθρωπότητα.
Ταύτα εν αγάπη πολλή από της μαρτυρικής καθέδρας της εν Κωνσταντινουπόλει Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας ευαγγελιζόμενοι προς τα ανά τον κόσμον τέκνα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και προς πάντα θεοδιψή άνθρωπον, επικαλούμεθα επί πάντας την ευδοκίαν, την ειρήνην, την χάριν και την σωτήριον δωρεάν του δι’ ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντος εκ των ουρανών, και σαρκωθέντος εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, και ενανθρωπήσαντος Μονογενούς Υιού του Θεού, Ω η δόξα, το κράτος, η τιμή και η προσκύνησις, συν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, εις τους αιώνας.

Φανάριον, Χριστούγεννα ,βη’
+ Ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος

Διάπυρος προς Θεόν ευχέτης πάντων υμών

19.12.08

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

Καλούμαστε και φέτος, σε λίγες ημέρες, να εορτάσουμε το μεγάλο και ανεπανάληπτο μυστήριο της σαρκώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού. Με την ενανθρώπιση του Χριστού η εκκλησία μας υπενθυμίζει τη μεγάλη θεολογική αλήθεια, ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος για να μπορέσει ο άνθρωπος να γίνει κατά χάριν Θεός. Χωρίς να γνωρίζουμε πάντοτε σε βάθος και πλάτος την θεολογική σημασία της εορτής, όλοι όμως αντιλαμβανόμαστε την σπουδαιότητά της. Γι' αυτό ο καθένας μας με τον τρόπο του προβαίνει σε κάποιου είδους προετοιμασία, μόνο που πρέπει να προσέξουμε να μην είναι εξωτερική-κοσμική. Διότι τί ωφελεί άραγε να στολίσουμε τα σπίτια μας και τους δρόμους και να μην ευπρεπίσουμε τις καρδιές μας και να μην τις καθαρίσουμε από τα πάθη του εσωτερικού μας κόσμου;
Αν θέλουμε να εορτάσουμε αληθινά Χριστούγεννα πρέπει να ακολουθήσουμε το πρόγραμμα προετοιμασίας που μας προτείνει η εκκλησία μας. Τι προτείνει η εκκλησία; Την εσωτερική καθαρότητα που επιτυγχάνεται με την καθαρή εξομολόγηση και την νηστεία όχι μόνο των τροφών αλλά και των παθών. Είναι πλάνη να πιστεύουμε, ότι μία ολιγοήμερη δίαιτα μας εξαγνίζει. Εκείνο που μας καθαρίζει πνευματικά είναι η αποχή από κακές συνήθειες και η απόταξη του παλαιού ανθρώπου. Η νηστεία όταν δεν συνοδεύεται από την μετάνοια και την εξομολόγηση δεν ωφελεί. Η προέκταση του πνευματικού αγώνα, που αρχίζει πριν τα Χριστούγεννα και συνεχίζεται μετά από αυτά, συντελεί στην βίωση αυτής καθ' εαυτής της εορτής. Ο Χριστός δεν περιμένει τα Χριστούγεννα για να εγκατασταθεί στις καρδιές μας. Γεννιέται καθημερινά μέσα μας, όταν εμείς δημιουργήσουμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις.
Ένα άλλο μέσο προετοιμασίας που προτείνει η εκκλησία είναι η προσευχή και οι ιερές ακολουθίες, που τελούνται κατά την διάρκεια της Σαρακοστής στους Ιερούς Ναούς μας. Στην εκκλησία ήδη από τις 21 Νοεμβρίου ψάλλονται οι καταβασίες των Χριστουγέννων, «Χριστός γεννάται δοξάσατε...», και όσο προχωρούμε προς την εορτή η θ. Λατρεία εμπλουτίζεται με περισσότερα Χριστουγεννιάτικα τροπάρια και αναγνώσματα. Για να τα βιώσουμε όλα αυτά όμως χρειάζεται η ενεργός συμμετοχή και στις Ι. Ακολουθίες.
Και τέλος ένα τρίτο σημαντικό στοιχείο προετοιμασίας μας είναι η ελεημοσύνη. Τα Χριστούγεννα μας υπενθυμίζουν τη φιλανθρωπία του Θεού για τον άνθρωπο. Ο Φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός μας καλεί με την ενανθρώπησή Του να γίνουμε και εμείς φιλάνθρωποι και ελεήμονες. Γι' αυτό και οι εκδηλώσεις φιλανθρωπίας πληθαίνουν αυτή την περίοδο της προετοιμασίας μας.Η φιλανθρωπία μας όμως δεν πρέπει να περιορίζεται πριν από τα Χριστούγεννα. Οι ανάγκες των ενδεών ανθρώπων δεν τελειώνουν με το τέλος των εορταστικών διακοπών αλλά συνεχίζονται και μετά της διακοπές.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

ΕΓΙΝΑΝ ΜΕ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΑ "ΜΠΑΣΙΜΑΤΑ" ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

Σήμερα, 19 Δεκεμβρίου, στις 11 το πρωί, πραγματοποιήθηκαν τα λεγόμενα "μπασίματα" του Αγίου, η επανατοποθέτηση δηλαδή του ιερού Σκηνώματος στην Λάρνακά του.
Νωρίτερα το πρωί, πραγματοποιήθηκε πανηγυρική πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Χρυσοστόμου, με τη συμμετοχή των Θεοφιλεστάτων Επισκόπων Θηβαϊδος κ. Πορφυρίου, Ελαίας κ. Θεοδωρήτου και Μαραθώνος κ. Μελίτωνος, οι οποίοι περέτειναν την διαμονή τους στο νησί μας για να συμμετάσχουν στους πανηγυρισμούς για το κλείσιμο του εορταστικού τριημέρου προς τιμή του Πολιούχου μας Αγίου Διονυσίου.
Στη συνέχεια, στις 13:00 περίπου το μεσημέρι, παρετέθη γεύμα στους Αρχιερείς, σε Κληρικούς, στην Επιτροπή Εορτών Αγίου Διονυσίου, στους Ιεροψάλτες της Μονής καθώς και τους λοιπούς συνεργάτες της Ιεράς Μητροπόλεως και της Ιεράς Μονής μας, οι οποίοι συνέβαλαν στην άψογη πραγματοποίηση των εορταστικών εκδηλώσεων.

ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΓΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ

Eπίσημο γεύμα προς τιμήν του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, των προσκεκλημένων Αρχιερέων και των αρχών της Ζακύνθου παρέθεσε το μεσημέρι ο Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος στην μεγάλη Τράπεζα της Μονής του Αγίου Διονυσίου, η οποία οικοδομήθηκε και αγιογραφήθηκε επί των ημερών του.
Ο Μητροπολίτης Ζακύνθου μίλησε με θερμά λόγια για τον Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος είπε τα εξής:

Σεβασμιώτατε Άγιε Ζακύνθου και άγιοι αδελφοί,
Εντιμότατοι άρχοντες της πόλεως και της νήσου,
Εκλεκτοί συνδαιτυμόνες της εόρτιας αυτής τράπεζας ,
Ευρισκόμενοι από προχθές στην όμορφη Ζάκυνθο, κατακλυζόμεθα κυριολεκτικά υπό πλήθους εκδηλώσεων αγάπης και σεβασμού της ευγενικής και αρχοντικής συνάμα ζακυνθινής ψυχής.
Αυτή την ώρα, μέσα σε μια όντως ευλογημένη ατμόσφαιρα, μας προσφέρετε, σεβασμιώτατε άγιε Ζακύνθου, το εόρτιον γεύμα και αισθανόμεθα την ιδιαίτερη αγάπη της ευγενικής ψυχής Σας.
Το πρωί μέσα στο Ιερό Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας «εχορτάσθη η καρδία και η ψυχή ημών» από τα πνευματικά αγαθά. Και τώρα, μετά την τράπεζα της Ευχαριστίας, γευόμεθα τα υλικά αγαθά, τα οποία εν αγάπη πολλή προσφέρει και μας παραθέτει ο άγιος αδελφός, ο Επίσκοπος και Μητροπολίτης της νήσου ταύτης, μέσα σε μια ατμόσφαιρα αβραμιαίας φιλοξενίας, όπου και συνευφραινόμεθα όλοι –όπως και το πρωί –και εις την υλικήν ταύτην τράπεζαν και χαιρόμεθα την μεθ’ υμών Κοινωνίαν και αναστροφήν.
Ζούμε σε δύσκολη όντως εποχή και την κάνουν ακόμη δυσκολότερη ο εγωισμός μας, τα πάθη που μας κυριεύουν και η αμαρτία. Όμως μπορούμε να βάλουμε μέσα στο φύραμα της κοινωνίας λίγη από την αγία ζύμη της Εκκλησίας μας, όπως μας την παρουσίασε με την αγία βιοτή του ο σήμερον εορταζόμενος Άγιος Διονύσιος, συγχωρώντας τον φονέα του αδελφού του. Τοιουτοτρόπως και εμείς θα έχωμε την δύναμι να αντιμετωπίζουμε τα επερχόμενα, αλλά και τους αδελφούς μας και θα βοηθούμε δείχνοντάς τους τον ουσιαστικό τρόπο ζωής. Με αυτές τις σκέψεις και προσδοκίες υψώνω το ποτήρι μου υπέρ υγείας του Σεβασμιωτάτου αγίου Ζακύνθου και πάντων των εκλεκτών συνδαιτυμόνων αυτής της εόρτιας Τράπεζας.

17.12.08

"ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΣΗΜΕΡΟΝ ΤΩΝ ΖΑΚΥΝΘΙΩΝ Η ΝΗΣΟΣ"


17 Δεκεμβρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά και γεραίρει τη μνήμη του Αγίου Διονυσίου, Αρχιεπισκόπου Αιγίνης του θαυματουργού και όλων τα ψυχικά και σωματικά βλέμματα στρέφονται στο συγκλονιστικό παράστημα του Προστάτη και Πολιούχου των Ζακυνθίων, του οποίου το Σκήνωμα, με τη Χάρη του Θεού, δεν έχει αγγίξει ο κοσμοχαλαστής Χρόνος!



Στο πανεπίσημο, πανηγυρικό και πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο προέστη ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος Β΄, φιλοξενούμενος αυτές της μέρες του Σεβ. Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Χρυσοστόμου Β΄ και της τοπικής Εκκλησίας.


Σε κάθε περίπτωση και μάλιστα κατά την τέλεση της σημερινής Θείας Λειτουργίας ο Μακαριώτατος αναδείχθηκε Πατέρας ευπροσήγορος, μειλίχιος και γλυκύς, προκαλώντας αισθήματα τιμής και σεβασμού εκ μέρους όσων τον συναναστράφηκαν και δέχτηκαν την ευλογία του.

Δυστυχώς, λόγω των κακών καιρικών συνθηκών, δεν έγινε η προγραμματισμένη Λιτάνευση του Αγίου Διονυσίου στην πόλη, αλλά μόνον μέχρι τα Προπύλαια του Ναού για την ευλογία του συγκεντρωμένου πλήθους των πιστών.



Μετά την Δέηση ενώπιον του Λειψάνου, ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζακύνθου προσεφώνησε θερμότατα τον Μακαριώτατο, δωρίζοντάς του μιαν Εμβάδα του Αγίου εκ μέρους της Μονής. Στη συνέχεια ομίλησε κατάλληλα ο Αρχιεπίσκοπος, αντιδωρίζοντας στη Μονή έναν ασημένιο σταυρό ευλογίας, στον δε Μητροπολίτη Ζακύνθου ένα κεντημένο επιγονάτιο.

Έπειτα ο Αρχιεπίσκοπος απένειμε επιστηθίους σταυρούς, τόσο στον Καθηγούμενο της Μονής Στροφάδων και Αγ. Διονυσίου Αρχιμανδρίτη Διονύσιο Λιβέρη, όσο και στον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο της Μητροπόλεως Ζακύνθου Πρωτοπρεσβύτερο Παναγιώτη Καποδίστρια. ( φωτο και κείμενο από http://banato.blogspot.com)


ΠΡΟΣΦΩΝΗΜΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟΥ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Β΄
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟ Β΄
ΚΑΤΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ 17ης ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμε, Προσφιλέστατοι Άγιοι Αρχιερείς,Εντιμότατοι Άρχοντες,Λαέ του Θεού ευλογημένε,
Η Ζάκυνθος -νήσος Αγίων και Ποιητών, «ωραία και μόνη» κατά Κάλβον- παρά την άσχημη και δυσοίωνη κοινωνική συγκυρία για την πατρίδα μας, έχει ενδυθεί αυτές τις μέρες «ένδυμα αγαλλιάσεως» για δύο συγκεκριμένους λόγους:Πρώτον, ότι τιμά και πανηγυρίζει τη μνήμη του προστάτη και πολιούχου της Αγίου Διονυσίου του θαυματουργού, του Οποίου το πανσεβάσμιο Σκήνωμα, αλώβητο από τους καιρούς, ορθώνεται μπροστά μας, ευλογώντας και αγιάζοντας τον λαό μας, καιΔεύτερον, ότι κατ’ αυτάς μάς τιμάτε με την παρουσία Σας Εσείς Μακαριώτατε, ο Πρώτος της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος κατά το ολιγόμηνο διάστημα της πηδαλιουχίας Σας έχετε δώσει αξιόλογα δείγματα γραφής και ποιμαντικής ευαισθησίας.Στο πρόσωπό Σας όλη πλέον η πατρίδα μας διακρίνει τον Πατέρα, με ό,τι ετούτο προϋποθέτει ή συνεπάγεται.Γνωρίζω, Μακαριώτατε, ότι δεν επιθυμείτε ν’ ακούτε λόγους επαινετικούς, ως φύσει και ουσία σεμνός. Εκείνο μόνο, το οποίο θα επιθυμούσα να επισημάνω στην ομήγυρή μας είναι ότι αναδεικνύεσθε συν τω χρόνω ως ο Αρχιεπίσκοπος της Σιωπής, μιας Σιωπής όμως που διδάσκει ή και τύπτει, καθώς άπαντες τριγύρω σας υψώνουν λόγον άνευ περιεχομένου και ουσίας, λόγον αδιέξοδο και θορυβώδη, λόγον υπερφίαλο και άχρηστο σε ύστατη ανάλυση.Η Σιωπή Σας, γνωρίζουμε Μακαριώτατε, δεν είναι αδυναμία, αλλά άσκηση στην αυτοσυνειδησία και αυτομεμψία, προστάδιο πάντως για τα μεγάλα και σπουδαία που ετοιμάζετε υπέρ του λαού μας. Γι’ αυτό ακριβώς Σας υποληπτόμαστε και προσβλέπουμε στην ταπεινή Σας παρουσία ως αξίου προεστώτος της καθ’ Ελλάδα Ιεράς Συνόδου.Όμως σήμερα, καθώς ευφραινόμαστε γύρω από το κοινό Ποτήριο της Θείας Ευχαριστίας τιμώντας συνάμα τον Άγιο της Συγνώμης, Σας παρακαλούμε να εξέλθετε από το ασκητήριο της Σιωπής και να μας μεταδώσετε από εκεί «λόγον αγαθόν» πνευματικής οικοδομής και παραμυθίας.

ΟΜΙΛΙΑ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ Β΄
ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

«Ὁ ποιμήν ὁ καλός τήν ψυχήν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων»(Ἰω. 10, 11)

Σεβασμιώτατοι ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς,Ἐντιμότατοι ἄρχοντες,Ἀγαπητοί μου λοιποί ἀδελφοί,
Μέ τήν εὐγενική πρόσκληση καί τήν ἄδεια τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Χρυσοστόμου, ἔχω τή χαρά καί τήν εὐλογία νά προΐσταμαι τῆς σημερινῆς Θείας Λειτουργίας καί τήν τιμή νά ἀπευθύνω δι’ ὀλίγων λόγο παρακλητικό πρός ἐσᾶς.
Συναχθήκαμε σήμερα ἐπί τό αὐτό στή Θεία Λειτουργία γιά νά ἑορτάσουμε τήν πανεύφημον μνήμη τοῦ πολιούχου τῆς νήσου Ζακύνθου Ἁγίου Διονυσίου, ἐπισκόπου Αἰγίνης.Στήν εὐαγγελική περικοπή, πού μόλις πρό ὀλίγου ἀκούσαμε, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἔθεσε πρό τῶν ὀφθαλμῶν μας μερικές εἰκόνες καί περιγραφές, οἱ ὁποῖες διευκρινίζουν μέ ἀπόλυτη σαφήνεια τί σημαίνει καλός ποιμένας γιά τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ταυτόχρονα, ὅμως, ἐάν κάποιος θελήσει νά ἐμβαθύνει στά νοήματα καί τίς προτροπές τοῦ συγκεκριμένου εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος καί νά προβληματισθεῖ σχετικά μέ τό τί σημαίνουν ὅλα αὐτά γιά τό σήμερα, τότε ἀναπόφευκτα θά βρεθεῖ μπροστά σέ καίρια καί οὐσιώση ἐρωτήματα καί προβληματισμούς.Ἡ εὐαγγελική περικοπή περιγράφει μέ τρόπο πού δέν ἀφήνει περιθώρια παρερμηνειῶν δυό διαφορετικούς τύπους ποιμένων:Ὁ πρῶτος εἶναι ὁ «ποιμήν ὁ καλός». Ὁ Κύριος εἶναι κατηγορηματικός: Καλός Ποιμένας εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος «τήν ψυχήν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων». Εἶναι αὐτός πού θυσιάζει τήν ὕπαρξή του ὁλόκληρη γιά τούς ἀδελφούς του. Εἶναι αὐτός πού διακονεῖ τήν Ἐκκλησία καί τό λαό τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἀφοσίωση καί τήν ἀγαπητική ἀνιδιοτέλεια τοῦ καλοῦ πατέρα.Ὁ Ποιμήν ὁ καλός εἶναι βέβαια ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Ὅμως οἱ ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας καί κατά προέκταση καί κατ’ ἀναφορά εἰς αὐτούς καί οἱ ἱερεῖς ἱστάμεθα, ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ.Καλούμαστε λοιπόν ἐμεῖς, οἱ Ποιμένες τοῦ λογικοῦ Ποιμνίου τοῦ Χριστοῦ, νά εἴμεθα εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ, διαθέτοντας καί θυσιάζοντας τήν ὕπαρξή μας ὑπέρ τῶν λογικῶν προβάτων˙ ὑπέρ τοῦ ποιμνίου πού ὁ Χριστός μᾶς ἐμπιστεύθηκε, νά διακονοῦμε ὡς πατέρες τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Οἰκογένειας.Ὁ δεύτερος τύπος ποιμένος εἶναι αὐτός πού ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἀποκαλεῖ «μισθωτό».Μιλώντας μέ σύγχρονους ὅρους, θά λέγαμε ὅτι εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος κατανοεῖ τόν ἑαυτό του ὡς μισθοφόρο˙ ὡς ἕνα ὑπάλληλο μιᾶς θρησκευτικῆς ὑπηρεσίας μέ ἁρμοδιότητα τήν ἐξυπηρέτηση τῶν θρησκευτικῶν ἀναγκῶν κάποιων ἀνθρώπων.Ὅμως αὐτός ὁ ποιμένας δέν ἔχει αἴσθηση ὅτι βρίσκεται ἐκεῖ εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ. Δέν θεωρεῖ παιδιά του, δηλαδή σάρκα ἀπό τή σάρκα του, τούς ἀνθρώπούς τούς ὁποίους καλεῖται νά ὑπηρετήσει ὡς κατά χάριν πατέρας τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ.Γι’ αὐτό καίὅταν ἔρχονται τά προβλήματα˙ὅταν οἱ ἄνθρωποι δοκιμάζονται˙ὅταν ἐγείρονται ἀπειλές καταρράκωσης καί καταστροφῆς τῶν οὐσιωδῶν τοῦ βίου˙ὅταν φανεῖ ὁ λύκος νά ἔρχεται - ὅπως παραβολικά λέει τό εὐαγγελικό κείμενο – τότε αὐτός ὁ ποιμένας φεύγει.Ἐγκαταλείπει τά παιδιά του στό ἔλεος τῆς καταστροφῆς, στίς δυνάμεις τοῦ διχασμοῦ καί τοῦ κατακερματισμοῦ τους, καί δραπετεύει.Καί αὐτά συμβαίνουν ἐπειδή ἁπλούστατα: «ὁ μισθωτός φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι, καί οὐ μέλει αὐτῷ περί τῶν προβάτων» (Ἰω. 10, 13)
Ἐδῶ ὅμως πρέπει νά διευκρινήσουμε κάτι, τό ὁποῖο εἶναι θεμελιῶδες καί ζωτικῆς σημασίας.Ἡ διάκριση μεταξύ «καλοῦ» καί «μισθωτοῦ» ποιμένα δέν εἶναι καταρχάς ἠθική.Τό καίριο πρόβλημα δέν εἶναι μιά ἠθική διάκριση μεταξύ τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ ποιμένα, ἀλλά κατ’ ἀρχήν ἡ θεμελιώδης διαφοροποίηση μεταξύ τοῦ ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας καί αὐτοῦ πού ὁ κόσμος κατανοεῖ ὡς ὑπάλληλο μιᾶς θρησκευτικῆς ὑπηρεσίας.Ἡ διαφοροποίηση ὅμως αὐτή κρύβει πίσω της πολύ σοβαρά ζητήματα, τά ὁποῖα σχετίζονται ἄμεσα μέ φαινόμενα ἀποκλίσεων ὄχι μόνον τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βίου ἀπό τήν εὐαγγελική παράδοση, ἀλλά καί τῆς σύγχρονης κοινωνίας ἀπό τόν ὀρθό τρόπο τοῦ «εἶναι» στήν ὑποδούλωση τῆς ζωῆς στό «φαίνεσθαι».Ὁ Κύριος εἶναι σαφής καί ὡς πρός αὐτό τό σημεῖο.Μιλώντας γιά τόν ἑαυτό Του ἀναφέρει χαρακτηριστικά: «Ἐγώ εἰμί ὁ ποιμήν ὁ καλός καί γινώσκω τά ἐμά καί γινώσκομαι ὑπό τῶν ἐμῶν» (Ἰω. 10, 14).Ὁ καλός ποιμένας λοιπόν διακρίνεται ἀπό τό γεγονός ὅτι γνωρίζει τά παιδιά του καί ἀναγνωρίζεται ἀπό αὐτά. Ἔχει, δηλαδή, προσωπικές σχέσεις μέ τό ποίμνιό του. Ἀναγνωρίζει τούς ἀνθρώπους γύρω του ὡς πρόσωπα καί αὐτοί τόν γνωρίζουν ὡς πρόσωπο.Σέ αὐτό τό σημεῖο ἀναδύεται λοιπόν μιά – θά τολμοῦσα νά πῶ - τραγική πτυχή τοῦ συγχρόνου ἐκκλησιαστικοῦ βίου, ἀλλά καί τῆς σύγχρονης κοινωνικῆς πραγματικότητας.Ὅσον ἀφορᾶ τήν Ἐκκλησία, σήμερα ζοῦμε μιά ἀντίφαση. Ἡ θεολογία μας καί ἡ Παράδοσή μας δέν γνωρίζουν ἄλλο τρόπο ὕπαρξης τοῦ ἀνθρώπου καί ἄλλη ποιότητα ἀνθρωπίνων σχέσεων παρά αὐτήν κατά τήν ὁποίαν ἐν Χριστῷ καί ἐν τῇ Εὐχαριστίᾳ «ἕν σῶμα οἱ πολλοί ἐσμεν» (Α΄ Κορ. 10, 17). Κανείς δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει χωρίς τόν ἄλλο.Κατά συνέπεια δέν ὑπάρχουν ἀπρόσωπες ποιμαντικές σχέσεις καί ἡ Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει γιά νά ἐξυπηρετεῖ ἀτομικές θρησκευτικές ἀνάγκες ψυχολογικοῦ ἤ συναισθηματικοῦ τύπου, ἀλλά γιά νά καθίσταται συνεχῶς ἐφικτή ἡ ἑνότητα τῶν ἀνθρώπων. Γιά νά μποροῦν οἱ ἄνθρωποι νά ἀπελευθερωθοῦν ἀπό τή δουλεία τοῦ ἀτομοκεντρικοῦ ἐγωϊσμοῦ καί νά συναντηθοῦν στήν ἐλευθερία τῶν προσωπικῶν σχέσεων ἀγάπης, ὁμόνοιας καί εἰρήνης: «ἵνα ὦσι ἕν καθώς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν» (Ἰω. 17, 22).Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι οὔτε θρησκευτικό σωματεῖο οὔτε ἰδεολογική παράταξη, ἀλλά τρόπος ζωῆς.Γι’ αὐτό τόν καλό ποιμένα δέν ἐνδιαφέρει ἡ τυπολατρεία ἀλλά ἡ οὐσία. Ὁ καλός ποιμένας δέν εἶναι ἀπρόσωπος θεματοφύλακας θρησκευτικῶν τύπων, ἀλλά βιωματικός ἐκφραστής τῶν συνεπειῶν ἐκείνης τῆς κατά Θεόν σχέσης, ἡ ὁποία συνεπάγεταινά γνωρίζεις τό ποίμνιό σου προσωπικά˙νά εἶσαι γνώστης καί μέτοχος τῶν προβλημάτων του˙νά θέτεις τήν ψυχή σου ὑπέρ αὐτοῦ.Καί ἔτσι νά σέ γνωρίζουν, νά σέ ἀναγνωρίζουν καί νά ἐμπιστεύονται ὅτι ὁ δρόμος πού τούς δείχνεις εἶναι ὁ σωστός. Εἶναι ὁ δρόμος τοῦ Θεοῦ.
Αὐτή ἀκριβῶς ἡ σύγχυση μεταξύ ἀτομισμοῦ καί προσωπικῶν σχέσεων, ἡ ὁποία φαίνεται μερικές φορές νά ἀλλοιώνει δραματικά τόν ἐκκλησιαστικό βίο, εἶναι ἐπίσης ἕνα ἀπό τά σημαντικότερα στοιχεῖα πού δηλητηριάζουν καί ὁδηγοῦν σέ κρίση καί ἀδιέξοδο καί τόν εὐρύτερο κοινωνικό βίο, ἀλλά καί τόν πολιτισμό μας ὁλόκληρο.Ὁ σύγχρονος πολιτισμός δίνει ἔμφαση στήν ἀτομικότητα.Στή διασφάλιση τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων.Στήν προτεραιότητα τοῦ ἐγώ ἔναντι τοῦ ἐμεῖς.Ὅταν ὅμως μένουμε σέ αὐτό τό ἐπίπεδο, ὅταν ὁ ἄνθρωπος κατανοεῖται καί κατανοεῖ τόν ἑαυτό του ὡς ἄτομο καί ὄχι ὡς πρόσωπο, αὐτή του ἡ ἐπιλογή δέν εἶναι ἄμοιρη συνεπειῶν.Μέ τόν ἴδιο τρόπο πού ὁ «μισθωτός», ὁ ὁποῖος δέν ἔχει πίστη καί ὅραμα καί δέν διακατέχεται ἀπό αἴσθηση προσωπικῆς εὐθύνης ἀπέναντι σέ προσωπικές ὑπάρξεις, δέν εἶναι ποιμένας, τό ἴδιο ἰσχύει καίγιά τόν δάσκαλο πού εἶναι μισθωτός ἑνός ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος, τό ὁποῖο ἀγνοεῖ τί σημαίνει παιδεία˙τόν πολιτικό πού λειτουργεῖ ὡς «μισθωτός» τῆς κομματικῆς συντεχνίας, ὅ,τι χρώμα καί νά ἔχει αὐτή καί δέν λειτουργεῖ κατ’ ἀρχήν ὡς γνήσιος μέτοχος καί ἐκφραστής τῶν ἀνθρώπων πού ἐκπροσωπεῖ στόν τομέα τῆς διακονίας του˙τόν γιατρό πού ἐκπαιδεύεται νά θεραπεύει ἀσθένειες καί ὄχι ἀσθενεῖς˙τόν δημόσιο ὑπάλληλο πού μαθαίνει νά ἐξυπηρετεῖ ἀπρόσωπους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς καί ὄχι προσωπικές ἀνάγκες καί προβλήματα τῶν συνανθρώπων του.Ἔτσι ὁδηγούμαστε σέ ἀπρόσωπες οἰκογενειακές σχέσεις, σέ ἀπρόσωπο σύστημα, σέ ἀπρόσωπους διοικητικούς μηχανισμούς κ.ο.κ.Δέν ὑπάρχει λοιπόν διέξοδος; Δέν ὑπάρχουν παραδείγματα, πού νά ὑποδεικνύουν ὅτι ὑπάρχει καί ἄλλος δρόμος, καί ἄλλη ἐπιλογή ἀπό αὐτήν πού κυριαρχεῖ σήμερα στή ζωή μας;Δέν χρειάζεται, ἀδελφοί μου, νά κοιτάξουμε πολύ μακριά γιά νά ἀνακαλύψουμε τήν ἀπάντηση.
Ἄς στρέψουμε ἁπλά λίγο τή ματιά καί τήν προσοχή μας στό ζωντανό παράδειγμα πού ἔχουμε σήμερα μπροστά στά μάτια μας:Ὁ Ἅγιος Διονύσιος, τή μνήμη τοῦ ὁποίου ἑορτάζουμε σήμερα, ἔχει σημαδέψει τήν ἱστορία μέ ἕναν συγκεκριμένο τρόπο.Ὅταν τόν πλησίασε ὁ φονιάς τοῦ ἀδελφοῦ του γιά νά ἐξομολογηθεῖ μετανοημένος γιά τό ἔγκλημά του, ὁ ἅγιος φανέρωσε μέ τόν πιό ἐναργή καί ἀδιάψευστο τρόπο τί σημαίνει ἐν Χριστῷ ὑπέρβαση τῆς ἀτομικότητας. Ἄν δροῦσε μέ κριτήριο τή θιγμένη και αἱματοβαμμένη ἀτομική του ὀδύνη καί τήν προστασία τῶν δικαιωμάτων του ὡς ἀδελφός τοῦ δολοφονημένου, θά ἔπρεπε νά καταδώσει τόν φονιά του.Λειτουργώντας ὅμως ὡς καλός ποιμένας ἐκτιμᾶ τήν μετάνοια, δημιουργεῖ προσωπική σχέση μέ τόν μετανοοῦντα καί ταυτόχρονα τόν βοηθᾶ νά κτίσει τήν προσωπική του σχέση μέ τόν Θεό. Αὐτή εἶναι ἡ οὐσιαστική σωτηρία, ἀνεξάρτητα τί θά γίνει μετά κατά τήν κοσμική διαδικασία γιά τή λύση τοῦ δράματος.Ὅμως αὐτό τό θαυμαστό γεγονός δέν ἔγινε τυχαῖα καί παρεπιπτόντως. Εἶναι καρπός μακροῦ καί ἐπίπονου ἀγῶνα τοῦ ἁγίου νά ζήσει κατά Θεόν καί νά γίνει ἔτσι δοχεῖο καί ἐκφραστής τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
Ἀδελφοί μου,Σήμερα, πού ὁ ἀτομικός εὐδαιμονισμός μέ τίς γνωστές του συνέπειες:* τήν καλλιέργεια τῆς φιλαυτίας,* τήν ἐπικράτηση τῆς ἀπληστίας,* τήν κυριαρχία τῆς διαπλοκῆς καί τῆς ἀδιαφορίας γιά τόν δοκιμαζόμενο πλησίον,ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νά φανερώσει δυναμικά τήν ἀλήθειά της. Νά ἀντιτάξει στά φαινόμενα τῆς ἐγωκεντρικῆς παρακμῆς τή δημιουργική δύναμη τῆς ἀγάπης. Νά τροφοδοτήσει τόν πολιτισμό μέ τή σημασία πού ἔχει ἡ ὑπέρβαση τοῦ ἐγώ πρός χάριν τοῦ ἐμεῖς.Ἡ Ἐκκλησία σήμερα, ὅσο ποτέ ἄλλοτε ἴσως, ἔχει χρέος νά ἀποτελέσει πηγή ἔμπνευσης γιά τήν τροφοδοσία τοῦ κοινωνικοῦ γίγνεσθαι μέ ὅ,τι εἶναι δυνατόν νά καλλιεργεῖ ἦθος, νόημα ζωῆς καί τρόπους νά ξεπεράσουμε τήν ἀτομοκεντρική καί ἀδιέξοδη πορεία τοῦ κοινωνικοῦ μας βίου.Στήν ἀμηχανία τοῦ κόσμου γιά τό πῶς μπορεῖ ἡ ζωή νά εἶναι γεμάτη νόημα, καί πῶς μποροῦν οἱ ἄνθρωποι νά γνωρίζονται προσωπικά μεταξύ τους, συγκροτώντας πολιτισμό προσώπων καί ὄχι ἀτομικοτήτων, ἔχει νά παραθέσει τό παράδειγμα τῶν ἁγίων της.Ἄς εὐχηθοῦμε λοιπόν, ἡ σημερινή μας προσωπική συνάντηση μέ τόν πολυοῦχο τῆς Ζακύνθου ἅγιο Διονύσιο, νά ἀποτελέσει ἀπαρχή γιά προσπάθεια νά μετακινηθοῦμε ἀπό τό ἐγώ στό ἐμεῖς. Καί τοῦτο ὄχι μόνο γιά τό καλό τό δικό μας, ἀλλά καί γιά τό καλό τῶν πλησίον μας καί τῆς χώρας μας.

16.12.08

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ

Ο Μακ. Αρχιεπίσκοπος χοροστατεί της Δοξολογίας.

Ο Ποιμενάρχης μας προσφωνεί τον Μακαριώτατο

Η χορωδία Ζακύνθου "Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ"

Πλήθος κόσμου παρακολουθεί την εκδήλωση

Ο Μακαριώτατος ευχαριστεί τους συντελεστές

Μαχαιράδο Ζακύνθου. Υποδοχή του Αρχιεπισκόπου.

Μονή Ελευθερωτρίας. Έλευση του Μακαριωτάτου.

Στο Καθολικό του Ησυχαστηρίου.

Μονή Ελευθερωτρίας. Γεύμα προς τιμή του Αρχιεπισκόπου.

Η Ηγουμένη προσφωνεί τον Μακαριώτατο.

Ο Γέροντας της Μονής με τις Αδελφές.

Σήμερα το πρωί, σύμφωνα με το Πρόγραμμα, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος Β΄, συνοδευόμενος σε κάθε του βήμα από τον Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Χρυσόστομο Β΄, επισκέφτηκε εθιμοτυπικά (εντέλει όμως ουσιαστικά και σε πνεύμα αγάπης) τον Δήμο Ζακυνθίων, όπου ο Δήμαρχος Ζακυνθίων κ. Διονύσιος Ακτύπης και το περί αυτόν Δημοτικό Συμβούλιο τον ανακήρυξε Επίτιμο Δημότη Ζακυνθίων, επιδίδοντάς του το Μετάλλιο της πόλης. Ο Μακαριώτατος απάντησε συγκινημένος, εκθειάζοντας τις φυσικές και πνευματικές ομορφιές της νήσου.
Αμέσως μετά μετέβησαν όλοι το Νομαρχιακό Μέγαρο, όπου ο κ. Ιερώνυμος έγινε δεκτός με αισθήματα βαθύτατου σεβασμού από τον Νομάρχη Ζακύνθου κ. Διονύσιο Γάσπαρο, ο οποίος εξέφρασε τη χαρά του για τον ερχομό στο νησί της Ζακύνθου μιάς τόσο σημαντικής προσωπικότητας. Απάντησε ο Μακαριώτατος με θερμούς λόγους, αναφερόμενος μάλιστα στις σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους.
Στις 11 ακριβώς, σύμφωνα με τα παραδεδομένα του Ζακυνθινού Τυπικού, ο Αρχιεπίσκοπος, οι Αρχιερείς και οι λοιποί Κληρικοί και Μοναχοί παρέστησαν, κεκλεισμένων των θυρών, εντός του Ιερού Βήματος του Καθολικού της εορτάζουσας Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου, στη σύντομη μα άκρως κατανυκτική τελετή των "Βγαλσιμάτων", της εξόδου δηλαδή του σεπτού Σκηνώματος του Αγίου από την ασημένια Λάρνακά του και της τοποθέτησής Του μπροστά στην Αγία Τράπεζα, όπου θα παραμείνει μέχρι το απόγευμα σήμερα, οπότε θα εξέλθει από την Ωραία Πύλη, λιτανευόμενο τρις μέσα στον Ναό.
Αμέσως μετά η Αρχιεπισκοπική Συνοδεία επισκέφτηκε το Μεταβυζαντικό Μουσείο, αλλά και το Μουσείο Διονυσίου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων (όπου το Μαυσωλείο Σολωμού και Κάλβου), στον Ναό των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας Μαχαιράδου και στη Μονή Ελευθερωτρίας Λαγοπόδου, όπου οι Μοναχές παρέθεσαν πλούσιο γεύμα, μέσα σε πνεύμα αμοιβαίας εγκαρδιότητας. Ο Μακαριώτατος απένειμε επιστήθιο σταυρό στον υπέργηρο Κτήτορα και Πνευματικό Πατέρα της Μονής Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Γκέλμπεση, ενώ η Ηγουμένη Μοναχή Μαγδαληνή Μπακέα προσέφερε συμβολικά δώρα εκ μέρους της Αδελφότητας, ευχαριστώντας τον Προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας για την τιμή. (Το κείμενο είναι από το blog της ενορίας του Βανάτου, http://banato.blogspot.com)


Στις 5 σήμερα το απόγευμα έγινε, σύμφωνα με το Ζακυνθινό τυπικό, η επίσημη κάθοδος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου από τη Μονή του Αγίου Διονυσίου και εν πομπή μετέβη στο ναό του Αγίου για τον Μέγα Εσπερινό της πανηγύρεως.
Προηγούνταν οι μπάντες του Ναυτικού και του Δήμου Ζακυνθίων, αγήματα και των τριών όπλων, ο κλήρος και οι προσκεκλημένοι Αρχιερείς. Ο λαός ακολουθούσε την πομπή και εισήλθε στο ναό για την έξοδο του Αγίου.
Ο Αρχιεπίσκοπος έβαλε «Ευλογητός» και άρχισε η ειδική ακολουθία περιφοράς του ιερού λειψάνου του Αγίου Διονυσίου με την μπάντα από τον γυναικωνίτη του ναού του Αγίου Διονυσίου να παίζει το ειθισμένο για την περίσταση μουσικό κομμάτι που προκαλεί ρίγη συγκινήσεως στους πιστούς, καθώς ο Άγιος λιτανεύεται ορθός τρις. Ο Αρχιεπίσκοπος ακολουθούσε όπως και ο οικείος Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος. Ο κόσμος εν άκρα σιωπή στεκόταν με δέος μπροστά στην ιερή στιγμή. Πολλά μάτια δάκρυσαν...
Ο Άγιος Διονύσιος ελπίδα κι απαντοχή των Ζακυνθινών και πάντων των Ορθοδόξων χριστιανών.
Μετά το πέρας της ακολουθίας αυτής άρχισε ο Μέγας Εσπερινός χοροστατούντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου. Συγχοροστάτησαν και οι προσκεκλημένοι Αρχιερείς: Μηθύμνης κ. Χρυσόστομος, Μιλήτου κ. Απόστολος, , Μυτιλήνης κ. Ιάκωβος, Θηβαΐδος κ. Πορφύριος, Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, Καστορίας κ. Σεραφείμ, Καρθαγένης κ. Αλέξιος, Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος, Κοζάνης κ. Παύλος, Νεαπόλεως κ. Βαρνάβας, Κυθήρων κ. Σεραφείμ, Αιτωλοακαρνανίας κ. Κοσμάς, Δράμας κ. Παύλος, Τριφυλίας κ. Χρυσόστομος, Λευκάδος κ. Θεόφιλος, Θηβών κ. Γεώργιος, Παροναξίας κ. Καλλίνικος, Θεουπόλεως κ. Παντελεήμων, Θερμών κ. Δημήτριος, Ελαίας κ. Θεοδώρητος, Νύσσης κ. Ελευθέριος, Μαραθώνος κ. Μελίτων, Κνωσού κ. Ευγένιος, Μεσαορίας κ. Γρηγόριος.
Συμμετείχαν πολλοί κληρικοί της Μητροπόλεως Ζακύνθου και από άλλα μέρη της Ελλάδος, με πρώτον τη τάξει τον Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος αρχιμανδρίτη κ. Κύριλλο Μισιακούλη. Για την πανήγυρι του Αγίου Διονυσίου ήλθε, επίσης, από την Ιερά Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους ο ηγούμενος αρχιμανδρίτης κ. Ναθαναήλ.
Τον Αρχιεπίσκοπο προσφώνησε στο τέλος του Εσπερινού ο Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος, ο οποίος αναφέρθηκε στην ιδιαίτατη σημασία που έχει ο Άγιος Διονύσιος για τον ζακυνθινό λαό και για τον ίδιο. Γιατί, όπως τόνισε, «ο Ζακύνθου είναι πρώτα Ζακυνθινός»! Στη συνέχεια εξέφρασε την μεγάλη χαρά του για την παρουσία του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου και παρουσίασε στο εκκλησίασμα τον ομιλητή Σεβ. Μητροπολίτη Παροναξίας κ. Καλλίνικο. Ο κ. Καλλίνικος αφού σημείωσε την ιδιαίτερη ευλάβειά του προς τον Άγιο Διονύσιο, ο οποίος διετέλεσε επίσκοπος Αιγίνης, όπου και ο Μητροπολίτης Παροναξίας διηκόνησε ως ιεροκήρυξ επί σειρά ετών, αναφέρθηκε στο φαινόμενο της φθοράς που βιώνει ο άνθρωπος και δη ο σύγχρονος, σε αντιδιαστολή με την αφθαρσία του λειψάνου του Αγίου και την ιερότητα της κτίσης και του ανθρωπίνου σώματος κατά την ορθόδοξη διδασκαλία.
Μετά τον Εσπερινό ο Αρχιεπίσκοπος, οι Αρχιερείς και λοιποί προσκεκλημένοι παρακάθησαν σε δείπνο που προσέφερε η Ένωση των Δήμων Ζακύνθου σε κεντρικό ξενοδοχείο του νησιού. Την ατμόσφαιρα φαίδρυναν με τις μελωδίες τους «Οι τραγουδιστάδες τση Ζάκυθος». (http://panagiotisandriopoulos.blogspot.com)

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ

Ο Αρχιεπίσκοπος ασπάζεται τον Άγιό μας.


Ο Αρχιεπίσκοπος με τον Ποιμενάρχη μας

Με το πλοίο της γραμμής κατέφθασε στη Ζάκυνθο σήμερα το απόγευμα ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος Β΄ για προγραμματισμένη επίσκεψη,
ενόψει των χειμερινών Εορτών για τη μνήμη του Αγίου Διονυσίου.
Ο Κλήρος και ο Λαός της Ζακύνθου, αλλά και πολλοί Αρχιερείς που ήδη έχουν καταφθάσει στο νησί, υποδέχτηκαν τον Πρώτο της Ελλαδικής Εκκλησίας στα προπύλαια του Καθολικού της Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου.
Εμφανώς συγκινημένος ο Αρχιεπίσκοπος προσκύνησε το σεπτό Σκήνωμα του Πολιούχου στη Λάρνακά Του.
Στη συνέχεια εψάλη Δοξολογία, μετά το τέλος της οποίας προσεφώνησε τον υψηλό Επισκέπτη ο οικείος Μητροπολίτης, Σεβ. Ζακύνθου Χρυσόστομος Β΄, ο οποίος εξέφρασε συγκινημένος τη χαρά του για την επίσκεψη, επισημαίνοντας ότι
"περίμενε αυτή την ημέρα πάνω από δέκα χρόνια".
Ακολούθησαν σύντομα, αλλά μεστά και θερμότατα, καλωσορίσματα από τον Βουλευτή Ζακύνθου κ. Δημήτρη Βαρβαρίγο, τον Αντινομάρχη Ζακύνθου κ. Διονύσιο Παλλαδινό και τον Δήμαρχο Ζακυνθίων κ. Διονύσιο Ακτύπη.
Ακολουθεί η Αντιφώνηση του Μακαριωτάτου, η οποία -σημειωτέον- έκαμε εντύπωση κι ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους:

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Ζακύνθου κ. Χρυσόστομε,
Σεβασμιώτατοι εν Χριστώ αδελφοί,
Εντιμότατοι εκπρόσωποι των τοπικών αρχών,
τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Ευχαριστώ από μέσης καρδίας τον Κύριο γιατί με αξιώνει να έλθω σήμερα ταπεινός προσκυνητής του Αγίου Διονυσίου, του Αγίου της καταλλαγής και της συγγνώμης. Έρχομαι με την λαχτάρα της παιδικής αφελότητας να καταθέσω τον πόθο της ψυχής μου και τις ανησυχίες της Εκκλησίας για ό,τι συμβαίνει σήμερα γύρω μας.
Οι άγιοι, σαν παρηγορητές της προσωπικής μοναξιάς μας, στέκουν διαχρονικά μάρτυρες της πάλης του εσωτερικού μας κόσμου με τον περίγυρο κόσμο της κάθε εποχής. Ο Άγιος Διονύσιος, το κόσμημα και καύχημα της εξακουστής Ζακύνθου, είναι σήμερα και επίκαιρος και αναγκαίος στη διλημματική εποχή μας.
Στέκει εδώ αναχονευτής της ολιγότητάς μας και σταθερός φύλακας της Εκκλησιαστικής ζωής.
Ευχαριστώ τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη και αγαπητό μου φίλο κ. Χρυσόστομο, που είχε την καλωσύνη και την ευγένεια να με καλέση για να προστώ των Συνάξεων της τοπικής Εκκλησίας, με αφορμή την μνήμη του.
Σε ευχαριστώ άγιε Ζακύνθου για τους φιλόφρονες λόγους σου και την εγκάρδια υποδοχή όλων σας, εξάλλου είναι γνωστή και πάγκοινος η αρχοντιά σου, μα πιο πολύ σε ευχαριστώ που μού δίνεις την ευκαιρία μέσα σε αυτό τον καταιγισμό της απαξίωσης κάθε παραδεκτού να αντλήσω μαζί με όλους τους προσκυνητές του Αγίου μας, την τόλμη, το θάρρος και την δύναμη που χρειάζεται για να ευαγγελισθούμε την Ειρήνη, τον Ιησού Χριστό, στους ανθρώπους μας, όπως αυτό και μόνο μάς εμπιστεύτηκε ο ίδιος, εμάς τους μικρούς και ολίγους, για να ανατρέψει τον περιορισμό που αισθάνεται ο άνθρωπος από την πνιγηρή ανακύκλωση της καθημερινότητάς του.
Εάν σήμερα δεν δώσουμε, σαν τον Άγιο Διονύσιο μέσα σε πνεύμα πραότητας, ειρήνης και ενότητας την μαρτυρία της εκκλησιαστικής αλήθειας, θα είμαστε τραγικές και ξεπερασμένες φιγούρες ενός αταβιστικού παρελθόντος, με γραφικό μόνο ρόλο στα λαϊκά και χωρίς πια νόημα πανηγύρια μας.
Παρακαλώ όλους μας τις ημέρες που θα είμαστε εδώ κάτω από την φιλόξενη και πατρική σκέπη του αγίου Διονυσίου, να προσευχηθούμε καρδιακά, ειλικρινά και έντονα για να εμφυτεύσει στις καρδιές μας διάθεση και χάρη για την ανακαίνισή μας και κατά συνέπειαν όλης της κοινωνίας.

Εύχεσθε αδελφοί και προσεύχεσθε.
Καλή πανήγυρη.

10.12.08

Ο ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ.


Ο άγιος Σπυρίδων
επίσκοπος Τριμυθούντος

Ο Ναός του αγίου Σπυρίδωνος στην Κέρκυρα.


Με ιδιαίτερη τιμή εορτάζεται στο νησί μας η μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνος. Οι ενορίες της Αναλήψεως στην πόλη της Ζακύνθου, αλλά και στις Κάτω Βολίμες, στα ορεινά του νησιού, εορτάζουν μεγαλοπρεπώς.
Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε περί το 270 μ.Χ. στο χωριό Άσσια της Κύπρου. Στα νεανικά του χρόνια ζούσε ως ένας απλός αλλά πολύ ενάρετος βοσκός. Παντρεύτηκε και απόκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Μετά τη χηρεία του ασπάσθηκε το μοναχικό βίο, μελέτησε πολύ, απόκτησε μεγάλη σοφία και χάρη στις θρησκευτικές του αρετές, πολύ σύντομα έγινε Επίσκοπος της Τριμυθούντος. Έλαβε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο το 325, όπου και θαυματούργησε. Κοιμήθηκε το 348 μ.Χ.
Το λείψανό του, που διατηρήθηκε ακέραιο μετά την ταφή και ανέδιδε ευώδη αρώματα, αρχικά διατηρήθηκε σε εκκλησία της πατρίδας του. Μετά την κατάληψη της Κύπρου από τους Άραβες, μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, το 691. Τρία χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, ο ιερέας Γεώργιος Καλοχαιρέτης μετέφερε το λείψανο, μαζί μ' εκείνο της Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας, σ' ένα χωριό κοντά στην Άρτα και στη συνέχεια για μεγαλύτερη ασφάλεια μεταφέρθηκαν στην Κέρκυρα.
Αν υπάρχει κάτι με το οποίο η Κέρκυρα είναι έκτοτε αναπόσπαστα δεμένη μέσα στη νεότερη ιστορική της πορεία, σίγουρα είναι ο προστάτης και πολιούχος της Άγιος Σπυρίδων. Η λατρεία των Κερκυραίων στον θαυματουργό τους Άγιο δεν είναι απλά ένα οποιοδήποτε θρησκευτικό συναίσθημα, είναι η αγάπη, η ελπίδα και η παρηγοριά τους.
Το Σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος λιτανεύεται στην Κέρκυρα κάθε χρόνο τέσσερις φορές:
1. Την Κυριακή των Βαΐων σε ανάμνηση θαύματος για την απαλλαγή των κατοίκων από την πανώλη, το 1629.
2. Το Μεγάλο Σάββατο σε ανάμνηση θαύματος για τη διάσωση της Κέρκυρας από δεινή σιτοδεία, το 1533.
3. Την 11η Αυγούστου σε ανάμνηση θαύματος που συνδέεται με τη διάσωση της Κέρκυρας από την τρομερή επιδρομή των Τούρκων το 1716.
4. Την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου σε ανάμνηση θαύματος για τη διάσωση των κατοίκων από μια δεύτερη επιδημία πανώλης, το 1673.
Η μνήμη του Αγίου γιορτάζεται στις 12 Δεκεμβρίου.
Η εκκλησία, η οποία στεγάζει σήμερα το σεπτό Σκήνωμα του Αγίου, κτίστηκε στα 1589 και ανήκει στο ρυθμό της μονόκλιτης βασιλικής. Το ψηλό και πυργωτό καμπαναριό, ως συμπλήρωμα της εκκλησίας, κτίστηκε το 1620. Το σημερινό τέμπλο του ναού, καμωμένο από μάρμαρο της Πάρου, κατασκευάστηκε το 1864 και είναι έργο του Αυστριακού αρχιτέκτονα Μάουερς. Η ουρανία είναι ζωγραφισμένη από τον κερκυραίο ζωγράφο Νικόλαο Ασπιώτη το 1852, ενώ οι εικόνες του τέμπλου είναι φτιαγμένες από τον επίσης κερκυραίο ζωγράφο, Σπύρο Προσαλένδη. Η σημερινή μεγαλόπρεπη λάρνακα φτιάχτηκε στη Βιέννη το 1867. Είναι από σκληρό, πολυτελές ξύλο με εξωτερική ασημένια επένδυση. Βρίσκεται τοποθετημένη μέσα στην κρύπτη, η οποία δημιουργήθηκε ειδικά για να δεχθεί το ιερό λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνα, ο οποίος γαλήνιος και σεμνός, τείνει πάντοτε «ευήκοον ους», όχι μόνο προς τους Κερκυραίους αλλά και προς τους χιλιάδες ξένους επισκέπτες, οι οποίοι ευλαβικά ζητούν καταφύγιο στη χάρη του.

Απολυτίκιο (ήχος α΄)
Της συνόδου της πρώτης ανεδείχθεις υπέρμαχος και θαυματουργός Θεοφόρε Σπυρίδων, πατήρ ημών, διό νεκρά σύ εν τάφω προσφωνείς και όφιν εις χρυσούν μετέβαλες, και εν τω μέλπειν τας αγίας σου ευχάς αγγέλους έσχες συλλειτουργούντας σοι, Ιερώτατε. Δόξα τω σε δοξάσαντι, δόξα τω σε στεφανώσαντι, Δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ίασιν.

Κοντάκιο (ήχος β΄)
Τω πόθω Χριστού τρωθείς, ιερώτατε τον νουν πτερωθείς, τη αίγλη του Πνεύματος, πρακτική θεωρία την πράξιν εύρες, Θεόπνευστε, θυσιαστήριον θείον γενόμενος αιτούμενος πάσι θείαν έλλαμψιν.

Μεγαλυνάριον του Αγίου
Χαίρε Τριμυθούντος η καλλονή, χαίροις Κερκυραίων ο σοφώτατος ιατρός χαίροις της Τριάδος ο θείος μυστολέκτης, Πατέρων μέγα κλέος, Σπυρίδων Άγιε.

Η Α.Μ. ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος
κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ο Β'

Η ΖΑΚΥΝΘΟΣ ΥΠΟΔΕΧΕΤΑΙ
ΤΟ ΣΕΜΝΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ!
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ,
ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ,
ΣΤΙΣ 5 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ
ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ.

9.12.08

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ


Σήμερα, 9 Δεκεμβρίου, η Εκκλησία μας εορτάζει τη σύλληψη της Αγίας Άννης, μητέρας της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ο Κύριος μας, προετοιμάζοντας την επίγεια κατοικία Του, έστειλε άγγελο στο ταπεινό ζεύγος Ιωακείμ και Άννα για να προμηνύσει τη γέννηση της Αγίας Παρθένου. Η Παρθένος Μαρία γεννήθηκε με θαυματουργό τρόπο, σύμφωνα με τις χριστιανικές παραδόσεις και με τον τρόπο αυτό ο Θεός χάρισε στον Ιωακείμ και στην Άννα την Υπεραγία Θεοτόκο, μέσω της οποίας έμελλε να αποκτήσει σάρκα ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός.
Η Άννα ήταν στείρα και τόσο αυτή, όσο και ο σύζυγός της ήταν προχωρημένης ηλικίας. Για το λόγο αυτό ένιωθαν ντροπή και λύπη (όνειδος) και ποτέ δεν έπαψαν να προσεύχονται στο Θεό να τους χαρίσει τέκνο με την υπόσχεση ότι, αν γίνει αυτό, το παιδί που θα γεννηθεί θα το προσφέρουν δώρο στο Θεό. Επίσης εκείνη την εποχή αυτοί που δεν είχαν παιδί, θεωρούνταν οτι ήταν τιμωρημένοι απο τον Θεό και αυτό έκανε την στεναχώρια τους ακόμα μεγαλύτερη.
Το α' στιχηρό του εσπερινού μας δίνει και το περιεχόμενο της προσευχής της Άννας, που τη σκέπαζε η θεία χάρη:
«Άννα, η θεία χάρις ποτέ, προσευχομένη υπέρ τέκνου εβόησε τω πάντων Θεώ και κτίστη, Αδωναϊ Σαβαώθ (=Κύριε των δυνάμεων), το της απαιδίας οίδας όνειδος, αυτός την οδύνην μου της καρδίας διάλυσον και τους της μήτρας καταρράκτας διάνοιξον και την άκαρπον καρποφόρον ανάδειξον, όπως το γεννησόμενον δοτόν σοι προσάξωμεν (=θα το προσφέρουμε ως δώρο σε σένα), επευλογούντες, υμνούντες και ομοφρόνως δοξάζοντες την σην ευσπλαχνίαν, δι' ης δίδοται τω κόσμω το μέγα έλεος».
Ο Θεός άκουσε την προσευχή τους και έστειλε μήνυμα με τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, την ημέρα που ο Ιωακείμ ανέβηκε στο βουνό και η Άννα ήταν στο περιβόλι. Σύμφωνα με το Πρωτευαγγέλιο ενώ κάποτε προσευχόταν και παρακαλούσε το Θεό η συνετή και φρόνιμη Άννα άκουσε τη φωνή ενός αγγέλου, που τη διαβεβαίωνε πως το αίτημά της ικανοποιήθηκε από το Θεό. Της έλεγε δηλαδή καθαρά ο ασώματος άγγελος: η παράκλησή σου έφτασε στον Κύριο, γι'αυτό να μην είσαι σκυθρωπή μήτε να χύνεις δάκρυα. Θα γίνεις γόνιμη και καρπερή σαν την ελιά και θα βλαστήσεις ένα ωραίο κλαδί, την Παρθένο, κι αυτή θα ανθήσει ένα πανέμορφο άνθος, το σαρκωμένο Χριστό, που δωρίζει στον κόσμο το άπειρο του έλεος.
Την άλλη μέρα ο Ιωακείμ και η Άννα πρόσφεραν ευχαριστήρια δώρα στο Θεό. Έτσι με τους νόμους της φύσεως και με το μήνυμα και την υπόσχεση του Θεού αξιώθηκε η Άννα να συλλάβει και να γεννήσει ύστερα από εννέα μήνες τη Θεοτόκο Μαρία.


Απολυτίκιο. Ήχος δ'.
Σήμερον της ατεκνίας δεσμά διαλύονται του Ιωακείμ γαρ και της Άννας, εισακούων Θεός, παρ' ελπίδα τεκείν αυτούς, σαφώς υπισχνείται Θεόπαιδα, εξ ης αυτός ετέχθη ο απερίγραπτος, βροτός γεγονώς, δι' Αγγέλου κελεύσας βοήσαι αυτή, χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου.


Κοντάκιον. Ήχος δ'. Επεφάνης σήμερον.
Εορτάζει σήμερον, η οικουμένη, την της Άννης σύλληψιν, γεγενημένην εν Θεώ, και γάρ αυτή απεκύησε, την υπέρ λόγον, τον Λόγον κυήσασαν.

ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ