24.11.08

ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ...ΠΕΡΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ

Η ΝΗΣΤΕΙΑ, έλεγεν ο Αββάς Υπερέχιος, είναι χαλινάρι που συγκρατεί τις κατώτερες ορμές. Όποιος την περιφρονεί, μοιάζει με αχαλίνωτο άλογο.

Ο ΑΒΒΑΣ Ιωάννης ο Κολοβός, συμβουλεύοντας τούς νεωτέρους αδελφούς ν’ αγαπήσουν την νηστεία, τούς έλεγε συχνά: Ο καλός στρατηγός, που επιχειρεί να καταλάβη μια πόλη εχθρική, γερά οχυρωμένη, κάνει αποκλεισμό στις τροφές και στο νερό. Μ’ αυτόν τον τρόπο ατονεί η αντίστασις του εχθρού και τέλος παραδίδεται. Κατι παρόμοιο συμβαίνει με τις σαρκικές ορμές, που ανελέητα πολεμούν τον άνθρωπο στην νεότητά του. Η ευλογημένη νηστεία καταβάλλει τα πάθη και τους δαίμονες και τελικά τ’ απομακρύνει από τον αγωνιστή. Και το πανίσχυρο λιοντάρι, τούς έλεγε άλλη φορά, συχνά από τη λαιμαργία του πέφτει στην παγίδα κι’ όλη του η δύναμη κι η μεγαλοπρέπεια εξαφανίζονται.

ΑΝΕΒΑΣΑΝ κάποτε στην σκήτη των Πατέρων ένα δαιμονισμένο νέο, για να τον θεραπεύσουν με την προσευχή τους. Εκείνοι όμως, από ταπείνωσι, απόφευγαν. Πολύ καιρό βασανιζόταν έτσι ο δυστυχισμένος άνθρωπος, ώσπου κάποιος Γέρων τον ελυπήθη, τον σταύρωσε με τον ξύλινο σταυρό, που είχε στην ζώνη του, κι’ έδιωξε το πονηρό πνεύμα.- Αφού με βγάζεις από την κατοικία μου, του είπε εκείνο, θα μπω μέσα σου.- Έλα, του αποκρίθηκε θαρραλέα ο Γέροντας. Έτσι μπήκε μέσα του το δαιμόνιο και τον βασάνιζε δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Ο Όσιος υπόμενε με καρτερία τον πόλεμο, αλλά αντιπολεμούσε κι’ εκείνος τον εχθρό, με υπεράνθρωπη νηστεία και ακατάπαυστη προσευχή. Όλα αυτά τα χρόνια δεν έβαλε ούτε μια φορά στο στόμα του τροφή, μασούσε μόνο λίγα κουκούτσια από φοίνικες κάθε βράδυ και κατάπινε τον χυμό τους. Νικημένο τέλος το δαιμόνιο, από τον ακατάπαυστο αγώνα του Γεροντος, τον ελευθέρωσε.- Γιατί φεύγεις; τον ρώτησε εκείνος, κανένας δε σε διώχνει.- Με αφάνισε η νηστεία σου, αποκρίθηκε εκείνο κι’ έγινε άφαντο.

ΜΙΑ ζεστή μέρα του καλοκαιριού πήγε στο κελλί του Αββά Ησαΐου ο Αββάς Αχιλλάς και τον βρήκε να τρώγη. Είχε βάλει νερό κι’ αλάτι στο πιάτο και βουτούσε το ψωμί του. Μόλις είδε τον συνασκητή του, έκρυψε με τρόπο το πιάτο κάτω από το ψαθί που έπλεκε, για να μη τον σκανδαλίση. Τετοια πολυτέλεια ήταν άγνωστη στη σκήτη.- Τι τρως, αδελφέ; τον ρώτησε ο Αββάς Αχιλλάς, που τον έβλεπε ακόμη να μασά, χωρίς να έχη τίποτε μπροστά του.- Συγχώρησέ με, Πατερ, είπε κοκκινίζοντας από ντροπή ο Αββάς Ησαΐας. Έκοβα φοινικόφυλλα στον ήλιο και ξεράθηκε ο λάρυγγάς μου, γι’ αυτό έβαλα νερό στο αλάτι μου, για να μπορώ να καταπιώ. Σαν τ’ άκουσε ο άλλος ασκητής, έβαλε τις φωνές:- Ελάτε να ιδήτε τον Ησαΐα να τρώγη ζωμό στη σκήτη. Αν ήθελες τέτοια καλοφαγία, αδελφέ, καλά θα έκανες να γύριζες στην Αίγυπτο.

ΜΕΡΙΚΟΙ νέοι ευσεβείς ανέβηκαν στη σκήτη για να επισκεφθούν κάποιο γνωστό τους Γεροντα. Επειδή θα έμεναν κοντά του όλη μέρα, του ζήτησαν λίγο λάδι να μαγειρέψουν τα όσπρια, που είχαν πάρει μαζί τους για να φάνε.- Να εκεί κρέμεται το φλασκί, που μου είχατε φέρει δώρο πριν τρία χρόνια, τούς έδειξε ο Γεροντας. Πάρετε όσο θέλετε.- Όταν το ξεκρέμασαν, είδαν πως το φλασκί ήταν ακόμη σφραγισμένο και θαύμασαν τη νηστεία του Οσίου.

ΤΟΣΟ πολύ είχε εξασκηθή στην νηστεία ο Όσιος Μάρκος ο Αναχωρητής, έλεγαν οι Γεροντες, ώστε κατώρθωνε να μένη άσιτος επί ολόκληρες εβδομάδες συνεχώς, χωρίς να ατονή το σώμα του. Εξήντα τρία χρόνια που έμεινε στην έρημο, ημέρα και νύκτα εργοχειρούσε, για να ελεή τους πτωχούς Ερημίτες. Δώρο δε δέχτηκε ποτέ του από κανένα. Αν κάποιος, περαστικός από την καλύβα του, του έδινε κάτι, ο Αββάς τον ευχαριστούσε για την καλή του πρόθεσι, μα δεν έπαιρνε το δώρο.- Δεν μου χρειάζεται, αδελφέ, του έλεγε. Ας έχη δόξα ο Κυριος μου που μου δίνει ακόμη δύναμι να εργάζωμαι, για να τρέφω τον εαυτό μου κι’ εκείνους που μ’ επισκέπτονται.
ΕΝΑΣ αρχάριος μοναχός συμβουλεύτηκε κάποιο διακριτικό Γεροντα, ποιο μέτρο ν’ ακολουθήση στη νηστεία.- Απόφευγε τις υπερβολές, τέκνον μου, τον συμβούλεψε εκείνος. Πολλοί δοκίμασαν να νηστέψουν πάνω από τις δυνάμεις τους και δεν άντεξαν για πολύ καιρό.

ΡΩΤΗΣΑΝ οι Γέροντες τον Όσιο Μακάριο πως συνέβαινε να είναι το σώμα του πάντοτε λιπόσαρκο κι’ όταν νήστευε κι’ όταν έτρωγε.- Το ξύλο που ανακατεύει τ’ αναμμένα φρύγανα, τούς έλεγε εκείνος, κατατρώγεται από τη φωτιά κι’ είναι κατάξερο. Κι’ όταν η φλόγα του θείου φόβου κατακαίη την καρδιά του ανθρώπου, ξηραίνεται το σώμα του.

Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, Η ΠΑΝΣΟΦΟΣ ΚΑΙ ΝΥΜΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η Αγία Αικατερίνη με τα
όργανα του μαρτυρίου της.

Η θήκη με τα Ιερά λείψανά της

Η Ιερά Μονή Αγ. Αικατερίνης Σινά

Η Αγία Αικατερίνα αποτελεί κόσμημα στο χώρο των μαρτύρων του 4ου αιώνα μ. Χ. Καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν θυγατέρα ευγενών στην καταγωγή γονέων. Έζησε κατά το τέλος του 3ου και αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ, κατά την περίοδο της κυριαρχίας του Μαξιμίνου, γνωστού Χριστιανομάχου.
Η Αικατερίνα ήταν πολύ όμορφη αλλά είχε και σπάνια μόρφωση. Σε ηλικία 18 χρονών είχε σπουδάσει άριστα λατινική και ελληνική φιλολογία, ρητορική και γνώριζε πολλές ξένες γλώσσες καθώς επίσης και τα δόγματα της χριστιανικής αλήθειας.
Ασπάσθηκε το Χριστιανισμό από πολύ νεαρή ηλικία και εργάστηκε με ενθουσιασμό για τη διάδοση του. Όταν, λοιπόν, επί αυτοκρατόρων Μαξιμιανού και Μαξεντίου οι χριστιανοί διώκονταν σκληρά, η νεαρή Αικατερίνα δε δίστασε να παρουσιαστεί και να ομολογήσει Θεό το Σωτήρα Χριστό.
Σύμφωνα όμως με την παράδοση και τα συναξάρια της Αγίας, όταν ο Μαξιμίνος πληροφορήθηκε για τον τρόπο ζωής της Αικατερίνας, ανέθεσε σε πενήντα περίφημους ρήτορες να πείσουν την Αγία να αλλάξει πίστη. Η Αικατερίνα όμως κατόρθωσε, όχι μόνο να καταπλήξει τους ρήτορες με τις γνώσεις της αλλά και να τους πείσει να ασπαστούν το Χριστιανισμό. Οργισμένος ο Μαξιμίνος διάταξε να κάψουν σε πυρά όλους τους ρήτορες και φυλάκισε την Αικατερίνα.
Όταν η Αυγούστα Φαυστίνα άκουσε για την Αικατερίνα ζήτησε και την επισκέφτηκε στη φυλακή με τη συνοδεία 200 στρατιωτών. Η Αικατερίνη μάγεψε με τη διδασκαλία της και πάλι τους επισκέπτες της, έτσι που όλοι ασπάστηκαν το Χριστιανισμό. Ο Μαξιμίνος διέταξε τον αποκεφαλισμό της Αυγούστας και της ακολουθίας της και το μαρτυρικό θάνατο της Αικατερίνας.
Σύμφωνα πάντοτε με την παράδοση, ο βασανιστικός τροχός που θα σκότωνε την Αγία κομματιάστηκε από μόνος του και έτσι τελικά η Αικατερίνα αποκεφαλίστηκε και οι παρευρισκόμενοι είδαν από το σώμα της να ρέει γάλα αντί αίμα. Το αγνό της σώμα μεταφέρθηκε από αγγέλους στο όρος Σινά όπου όμως έμεινε για αιώνες άταφο. Μετά από όραμα οι εκεί μοναχοί βρήκαν το σώμα της Αγίας και το εναπόθεσαν σε μαρμάρινη θήκη στο ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ο οποίος σήμερα ονομάζεται και ναός της Αγίας Αικατερίνας.
Η Eκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη της Αγίας Αικατερίνας την 25η Νοεμβρίου, ημέρα που βρέθηκαν τα λείψανα της.
Αργότερα, στο όρος Σινά ο Ιουστινιανός έκτισε στη χάρη της μοναστήρι, που σώζεται μέχρι και σήμερα.
Στο νησί μας, η Αγία Αικατερίνη εορτάζεται στον ομώνυμο Ναό της, στο μετόχι της Ιεράς Μονής του Σινά, που βρίσκεται στην περιοχή των Κήπων. Λόγω όμως των κτιριακών προβλημάτων που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια το εν λόγω μετόχι, η εορτή της μεταφέρεται στην ενορία του Αγίου Γερασίμου Κήπων, στα όρια της οποίας υπάρχει.

21.11.08

Το εξώφυλλο του βιβλίου


Επανεκδόθηκε και κυκλοφορεί η "Ιερά Υμνωδία" του μακαριστού Ιερέως Βασιλείου Αντ. Πομόνη (1883-1947). Πρόκειται για ένα μουσικό βιβλίο, με το οποίο γίνεται ευρύτερα γνωστή η καταγεγραμμένη πολύτιμη Ζακυνθινή Μουσική Εκκλησιαστική μας Παράδοση.
Την επιμέλεια για την άρτια επανέκδοσή του έχει ο καθηγητής Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής μουσικής και Ιεροψάλτης της Ιεράς Μονής μας κ.Αντώνιος Κλάδης.
Ευχόμαστε το βιβλίο αυτό να συμβάλει τα μέγιστα στη διάσωση του Ζακυνθινού Εκκλησιαστικού μας ιδιώματος.

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΝΑΟ


«Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά, ενός δε εστι χρεία»

Μ’ αυτά τα λόγια απευθύνθηκε στην αδελφή του Λαζάρου, ο Χριστός. Και τούτο συνέβη την ώρα που είχε επισκεφθεί ο Κύριος το σπίτι του Λαζάρου και των αδελφών του, Μάρθας και Μαρίας.
Τα αδέλφια του Λαζάρου αγαπούσαν πολύ το Χριστό και τον προσκαλούσαν πολύ συχνά στο σπίτι τους. Έτσι μια μέρα από τις πολλές στα τριάμισυ χρόνια που έδρασε ο Κύριός μας πάνω στο πλανήτη μας προσκαλέστηκε από τους αδελφούς αυτούς και δώθηκε σ’ Αυτόν η αφορμή να διδάξει όχι μόνο τη Μαρία αλλά και τη Μάρθα. Η Μάρθα, όμως, μόλις έμαθε ότι έρχεται ο Χριστός μπήκε στη κουζίνα και προσπάθησε να βάλει όλη την τέχνη της για να φτιάξει το καλύτερο τραπέζι στο Χριστό. Ασχολούνταν με πολλές βιωτικές μέριμνες και για το πώς θα έκανε το καλύτερο φαγητό στο Κύριό μας. Όμως ο Κύριος είναι υπεράνω υλικών πραγμάτων. Γι’ αυτό καθόταν και δίδασκε την άλλη αδελφή, τη Μαρία.
Δίδασκε επί ώρες. Και η Μαρία «ήκουε τον λόγον του Θεού παρακαθίσασα παρά τους πόδας του Ιησού Χριστού». Δεν λέει καθήσασα αλλά παρα-καθίσασα. Όπως τώρα τα παιδιά στο σχολείο κάθονται στα θρανία έτσι τότε οι μαθηταί κάθονταν στα πόδια του δασκάλου τους και τον άκουγαν προσεκτικά. Έτσι και η Μαρία άκουγε προσεκτικά τον λόγο του Θεού. Άκουγε τα λόγια του Χριστού και τα έβαζε μέσα στη καρδιά της. Ως διψώσα έλαφος, όπως ένα ελάφι που διψά και τρέχει στις πηγές των υδάτων να πιεί νερό, έτσι και αυτή έτρεξε στο Χριστό για να ξεδιψάσει τη δίψα της ψυχής της. Και δεν χόρταινε να ακούει το Χριστό. Καλό έργο επιτελούσε η Μαρία. Όμως η Μάρθα στεναχωρέθηκε. Και παραπονούνταν στο Χριστό λέγοντάς του να πει στην αδελφή της να την βοηθήσει στις μαγειρικές εργασίες. «Ειπέ ούν αυτή ίνα μοι συναντιλάβηται», είπε. Ποια όμως ήτο η απάντηση του Χριστού; Όχι, Μάρθα, είπε, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά, ασχολείσαι με διάφορα πράγματα. Δεν γνωρίζεις όμως ότι βασικώτερο απ’ όλα είναι η σωτηρία της ψυχής του ανθρώπου.
Ό,τι έκανε δηλαδή ο απ.Παύλος που καθόταν παρά τους πόδας Γαμαλιήλ. Όπως η μέλισσα παίρνει αυτό που γνωρίζει ότι την ωφελεί, έτσι κι αυτός έπαιρνε τη σοφία για να την χρησιμοποιήσει στην μετάδοση του λόγου του Θεού στα Έθνη. Έμαθε τα Ελληνικά γράμματα γιατί το Ευαγγέλιο εκηρύχθη στην Ελληνική γλώσσα.
Αλλά γιατί τα λέμε όλα αυτά; Γιατί σήμερα, η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, δείχνει στους νέους μας το πόσο μεγάλο έργο είναι να υπηρετείς το Θεό με κάθε τρόπο. Η Παναγία από πολύ μικρή υπηρετούσε το Ναό του Θεού. Υπηρετούσε του ιερείς και το Θεό τον ίδιο αφού αργότερα θα γινόταν η Μητέρα του Θεού. Μπήκε στα Άγια των Αγίων. Ποια άλλη άλλωστε θα μπορούσε να μπεί εκεί παρά η Θεοτόκος που αργότερα θα γινόταν ο Θρόνος του Θεού; Ποια άλλη εκτός της Παναγίας ηδύνατο να εισέλθει στα Άγια των Αγίων; Καμμία. Γι’ αυτό, όπως η Μαρία, η αδελφή του Λαζάρου άκουγε το Χριστό, έτσι κι αυτή άκουγε τους ιερείς του Ιουδαϊσμού. Άκουγε τα λόγια της Παλαιάς Διαθήκης, τα λόγια του Θεού και τα έβαζε καλά στη καρδιά της. Δεν έλεγε αυτό που λένε πολλοί νέοι της εποχής μας, άφησέ τα αυτά, αυτά είναι για παλιότερες εποχές, δεν έλεγε όπως πολλοί νέοι της σήμερον λένε ότι το Ευαγγέλιο δεν είναι για τη σύγχρονη εποχή, αλλά ήταν πρόθυμη να υπηρετήσει το σχέδιο της Θείας Οικονομίας.
Γι’ αυτό άλλωστε και επαινέθηκε μπροστά στο Χριστό η Παναγία. Γυναίκα που έφερε στο κόσμο τον Κύριο που έλεγε όλα όσα δεν μπορούσαν να πουν όλοι οι σοφοί και οι προφήτες του κόσμου δεν μπορεί παρά να είναι μακαρία. «Μακαρία η κοιλία η βαστάσασασε και μαστοί ούς εθήλασας», ακούμε σήμερα από τον κόσμο που άκουγε το Χριστό προς τον ίδιο τον Χριστό. Αλλά ο Χριστός που θέλει όχι μόνο να μην δίνουμε μεγάλη έμφαση στα βιωτικά αλλά και στην εφαρμογή του λόγου Του λέει: Ναι, η Μητέρα μου αξίζει να εγκωμιάζεται αλλά και σεις που με ακούτε πρέπει να ακούτε και να εφαρμόζεται το Ευαγγέλιο στη ζωή σας. «Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν», είπε.
Η Παναγία σήμερα με τα Εισόδια μπαίνοντας στο Ναό του Θεού μας λέει ξεκάθαρα ότι χρειαζόμαστε το Χριστό όχι μόνο τότε, στην εποχή του Χριστού και των Αποστόλων αλλά παντοτινά. Τον χρειαζόμαστε γιατί ο Χριστός είναι ο Σωτήρας μας. Είναι Αυτός που μας λυτρώνει από την αμαρτία. Είναι Αυτός που κατέβηκε από τον ουρανό και σταυρώθηκε για να μας λυτρώσει από τη δουλεία του σατανά.
Σήμερα, στο νησί μας η εορτή των Εισοδίων εορτάζεται με κάθε εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια. Εορτάζει η Μονή της Παναγίας της Υπεραγάθου στον Κοιλιωμένο, καθώς και οι Ναοί των Αγίου Λαζάρου πόλεως (τελείται Θεία Λειτουργία τις πρώτες πρωινές ώρες), το παρεκκλήσιο της Κυρίας των Αγγέλων του Μητροπολιτικού Ναού, η Παναγία η Φανερωμένη στο Βανάτο και στον Αγαλά.
Ευχή μας και προσευχή μας ειναι ο Κύριος δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου να δίδει ειρήνη στην πατρίδα μας και σε κάθε γωνιά της γης, να δίδει ειρήνη και στις ψυχές μας, για να κερδίσουμε μαζί με την Υπεραγία Θεοτόκο και όλη τη χορεία των αγίων, τη βασιλεία των Ουρανών. Αμήν!


13.11.08

ΛΑΜΠΡΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΩΝ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΣ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ.

Σήμερα, εορτή του μεγάλου Πατρός της Εκκλησίας μας Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, άγει τα ονομαστήριά Του ο Σεπτός Ποιμενάρχης της τοπικής μας Εκκλησίας και πνευματικός μας Πατέρας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ.
Την παραμονή της εορτής Του, τελέσθηκε μεγαλοπρεπής πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός, στο Καθολικό της Μονής μας, χοροστατούντος του εορτάζοντος Επισκόπου μας, με την παρουσία τεσσάρων εκλεκτών Αρχιερέων, του Σεβασμ. Μητροπολίτου Ηλείας και Ωλένης κ. Γερμανού και των Θεοφιλ. Επισκόπων Νύσσης κ. Ελευθερίου, Νεοχωρίου κ. Παύλου και Μαραθώνος κ. Μελίτωνος. Συμμετείχαν Ιερείς διακονούντες στην Ιερά Μητρόπολή μας καθώς και από άλλες Μητροπόλεις της Ελλαδικής Εκκλησίας.
Κατά τη διάρκεια του Εσπερινού, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας χειροθέτησε δυο Ιερείς της Μητροπόλεώς μας, τους Αιδεσιμότατους π.Διονύσιο Σκιαδόπουλο, εφημέριο Κατασταρίου και Διονύσιο Γιαννούλη, εφημέριο Άνω Βολιμών, απονέμοντας τους το οφίκκιο του Μεγάλου Οικονόμου.
Την κυριώνυμη ημέρα, τελέσθηκε πανηγυρική πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Μητροπολίτου μας, κατά τη διάρκεια της οποίας τέλεσε την εις Διάκονον χειροτονία του Υποδιακόνου Διονυσίου Τσουκαλά, από το χωρίον Βολίμες (βλ. φωτογραφικά στιγμιότυπα). Τον πανηγυρικό λόγο της εορτής εκφώνησε ο Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης π.Διονύσιος Σιφναίος, Ιεροκήρυκας της Ι. Μητροπόλεως Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού, ο οποίος κατάγεται από το νησί μας.
Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ...

Κύριε, Κύριε, επίβλεψον εξ ουρανού...

Ο Ποιμενάρχης μας στην Άνω Καθέδρα.

Χερουβικός Ύμνος.

Μνημόνευση Μεγάλης Εισόδου.

Κέλευσον Δέσποτα Άγιε τον νυν προσφερόμενόν Σοι!



Άξιος!!!

Η στιγμή της καθόδου του Αγίου Πνεύματος.

Η Αδελφότητα της Ιεράς Μονής μας εύχεται ολόθερμα στον εορτάζοντα Ποιμενάρχη μας, ο Κύριος μας να του χαρίζει υγεία και μακρότητα ημερών, για να ποιμαίνει Θεάρεστα την τοπική μας Εκκλησία.

11.11.08

Ο ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ. ΣΕΠΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΣΕΒΑΣΜ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΣ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος, Ψηφιδωτό,
Αγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως


Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος υπήρξε κατά τους ειδικούς ένας από τους μεγαλύτερους ρήτορας στο κόσμο και μάλιστα ο γλαφυρότερος. Γεννήθηκε στην Αντιόχεια το 347 από τον στρατηγό Σεκούνδο και την Ανθούσα. Σύντομα έμεινε ορφανός και η υπέροχη μητέρα του ανέλαβε να τον μορφώσει κατά τον καλύτερο τρόπο. Σπούδασε στην Αντιόχεια και στην Αθήνα κοντά στο διάσημο ρήτορα Λιβάνιο, ο οποίος όταν ρωτήθηκε ποιόν θα ήθελε να άφηνε στη θέση του όταν θα αποσύρετο δήλωσε: "Τον Ιωάννη, αν δεν ήταν Χριστιανός". Στην Αθήνα γνώρισε και τον αγαπημένο του φίλο Βασίλειο. Όταν τέλειωσε τις σπουδές του επέτρεψε στην Αντιόχεια και αποσύρθηκε στην έρημο για πέντε χρόνια. Το 381 σε ηλικία 34 ετών ο αρχιεπίσκοπος Αντιόχειας Μελέτιος τον χειροτόνησε διάκονο και 40 ετών έγινε πρεσβύτερος από τον τότε αρχιεπίσκοπο Φλαβιανό. Η ευγλωττία του και ο πύρινος ζήλος του στο διάστημα της ιερατικής διακονίας του τον έφεραν στον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως, όπου χωρίς να το θέλει και με πλάγιο τρόπο τον ανάγκασε ο βασιλιάς Αρκάδιος, να μεταβεί στη Πόλη το 397. Συγκλόνιζε και συγκινούσε το λαό με τα κηρύγματά του, γι' αυτό και ονομάσθηκε Χρυσόστομος. Υπήρξε αυστηρός ασκητής και δεινός ερμηνευτής της Αγίας Γραφής με τεράστιο συγγραφικό έργο. Κανένας δεν εξήγησε όπως αυτός, με τόσο πλούτο και τόση σαφήνεια τα νοήματα των θείων Γραφών, ούτε υπήρξε εφάμιλλός του στην ετοιμολογία, στην απλότητα στη ρητορία. Βαθύτατος και διεισδυτικώτατος, ψυχολόγος και καταπληκτικός κοινωνιολόγος. Ζούσε λιτά και προστάτευε κάθε πτωχό ή ανήμπορο άτομο.΄Εργο του είναι η Θεία Λειτουργία που τελούμε καθημερινά από τότε με λίγες μόνο μετατροπές.
Υπήρξε αδυσώπητος ελεγκτής κάθε παρανομίας από οποιοδήποτε προέρχετο. Έλεγξε μέχρι και την ίδια την αυτοκράτειρα Ευδοξία, όπως όταν πήρε ένα κτήμα από τη χήρα Καλλιτρόπη και ήταν αυτή η αφορμή που τον έστειλε εξορία. Η απόφαση αυτή εξερέθισε το λαό και αναγκάσθηκε να τον ανακαλέσει, αλλά αργότερα πάλι η Ευδοκία τον εξόρισε, όπου μετά από πολλές κακουχίες και ταλαιπωρίες κοιμήθηκε στην Κουκουσό της Αρμενίας, την 14η Σεπτεμβρίου το 407 με τελευταίο λόγο: "Δόξα τω Θεώ για όλα" και εξέπνευσε. Λόγω της εορτής του Τιμίου Σταυρού η εορτή του μετατέθηκε τη 13η Νοεμβρίου. Η ανακομιδή των λειψάνων του έγινε μετά από τριάντα χρόνια στις 27 Ιανουαρίου το 438 όταν ήταν πατριάρχης ο μαθητής του Πρόκλος και αυτοκράτορας ο Θεοδόσιος Β'. Πλήθος κόσμου υποδέχθηκαν το άγιο λείψανό του και το τοποθέτησαν στο πατριαρχικό θρόνο. Επίσης συνεορτάζεται στις 30 Ιανουαρίου, των τριών Ιεραρχών.
Κατά την ημέρα αυτή της Πέμπτης 13ης Νοεμβρίου, εορτάζει τα ονομαστήριά του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Χρυσόστομος. Το απόγευμα της Τετάρτης, παραμονή της εορτής, στις 17:30, θα ψαλλεί Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός στο Καθολικό της Ιεράς Μονής μας (όπου βρίσκεται παρεκκλήσιο του Ιερού Χρυσοστόμου). Μετά το πέρας του Εσπερινού, ο Μητροπολίτης μας δε θα δεχθεί ευχές.
Το πρωί της εορτής, ο Ποιμενάρχης μας θα προεξάρχει της Αρχιερατικής Λειτουργίας στο Καθολικό της Ιεράς Μονής, κατά τη διάρκεια της οποίας θα χειροτονήσει Διάκονο τον κ. Διονύσιο Τσουκαλά, εκ Βολιμών, απόφοιτο της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθηνών. Επίσης, μετά το πέρας της Λειτουργίας, και στα πλαίσια της διαρκούς αγάπης και μέριμνας του για την πολύτεκνη οικογένεια, θα προσφέρει βιβλιάρια προικοδοτήσεως σε νέες πολύτεκνες οικογένειες με την ευκαιρία της ετήσιας εορτής του τοπικού παραρτήματος Συλλόγου Πολυτέκνων.
Αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία, από 10:30 έως 13:30, θα δεχθεί τις ευχές του Κλήρου, του Λαού και των Αρχών του νησιού μας, στο Αρχονταρίκι της Μονής μας.
Το απόγευμα θα δεχθεί ευχές στο Μητροπολιτικό Μέγαρο, από τις 18:00 έως 21:00.

9.11.08

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ, Ο ΕΝ ΑΙΓΙΝΗ (1846-1920).


Ένας από τους πιο αγαπητούς αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, είναι ο άγιος Νεκτάριος, επίσκοπος Πενταπόλεως της Αιγύπτου. Μια σπουδαία προσωπικότητα, που μεγαλύνεται και τιμάται από όλη την στρατευόμενη Εκκλησία, λόγω του θαυμαστού Του βίου και των πολλών Του θαυμάτων. Στη Ζάκυνθο εορτάζεται μεγαλοπρεπώς στο ομώνυμο παρεκκλήσιο του Μητροπολιτικού Ναού, που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, κόποις και δωρεά της μακαριστής Τερέζας Λογοθέτη.
Έχουν περάσει μόλις 88 χρόνια από την κοίμησή του (1920) και 47 από την επίσημη ανακήρυξή του ως αγίου (1961) και όμως μόνο στην Αττική έχουν ήδη χτιστεί 11 εκκλησίες στη μνήμη του. Ο Άγιος Νεκτάριος αποτελεί πραγματικά ένα δώρο του Θεού στον κόσμο στις πενιχρές μέρες του εικοστού αιώνα. Απόδειξη της ισχύος της υπόσχεσης του Θεού «Τους δοξάζοντάς με δοξάσω» (Α΄ Βας. Β΄30).
Στο πρόσωπό του ανακαλύπτει κανείς έναν μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας, όπου η αγιότητα του βίου του συνδυάζεται με τη χάρη της θαυματουργίας. Η ζωή του ήταν μια ιερή πορεία εβδομηντατεσσάρων χρόνων κατάφορτη από καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Μια πορεία πάντως που κάθε άλλο παρά ομαλή ήταν. Ο Άγιος βρέθηκε από ξενιτεμένο φτωχό παιδί, Επίσκοπος της Εκκλησίας, από εξόριστος, διευθυντής Εκκλησιαστικής Σχολής.
Γεννήθηκε στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης τον Οκτώβριο του 1846. Τα πρώτα γράμματα τα διδάχτηκε στην πατρίδα του, στο σχολείο της Σηλυβρίας. Όμως ο Αναστάσιος, αυτό ήταν το κατά κόσμον όνομά του, δεν ξεχνούσε την υπόσχεση που είχε δώσει στο Θεό από όταν ήταν ακόμη μικρό παιδάκι: «Διδάξω ανόμους τας οδούς Σου και ασεβείς επί Σε επιστρέψουσι» (Ψαλμ. Ν΄). Ήθελε να μορφωθεί, να μάθει τα λόγια του Θεού, να Τον αγαπήσει πιο πολύ ώστε να αφοσιωθεί στο έργο Του, να διδάξει το θέλημά Του και να εκπληρώσει την υπόσχεσή του, μια υπόσχεση ζωής.
Στη Σηλυβρία δεν υπήρχε ανώτερο σχολείο, αλλά ούτε και χρήματα είχε ο Αναστάσιος για να σπουδάσει αλλού. Έτσι πήρε την απόφαση να ξενιτευτεί. Με την ευχή των γονέων του, σε ηλικία 14 χρονών, ξεκινά για την Κωνσταντινούπολη με σκοπό να αντιμετωπίσει πλέον μόνος του το μέλλον του. Πέρασαν 5 χρόνια που τον βρίσκουν στην Πόλη να εργάζεται τη μέρα και να μελετά τη νύχτα, να εντρυφεί στην Αγία Γραφή.
Έπειτα τον συναντούμε στη Χίο, όπου διετέλεσε δημοδιδάσκαλος επί επταετία. Στη Νέα Μονή της Χίου κείρεται μοναχός, σε ηλικία 30 χρονών, παίρνοντας το όνομα Λάζαρος. Για τρία ολόκληρα χρόνια ασκητεύει στη μονή αυτή. Νηστεύει, αγρυπνεί, προσεύχεται, μελετά τις Θείες Γραφές. Το 1877 χειροτονείται διάκονος λαμβάνοντας το όνομα Νεκτάριος.
Όλοι όσοι τον γνωρίζουν τον θαυμάζουν και τον αγαπούν λόγω του εμφανούς ψυχικού του κάλλους και των ποικίλων αρετών του. Ένας απʼ αυτούς είναι και ο Ι. Χωρέμης, ο οποίος βοηθά οικονομικά τον διάκονο Νεκτάριο ώστε να μεταβεί στην Αθήνα και να ολοκληρώσει καταρχήν τις γυμνασιακές του σπουδές. Δαπάνη του Πατριαρχείου της Αλεξανδρείας φοιτά στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Στο Πανεπιστήμιο διαπρέπει τόσο στην επίδοσή του στα μαθήματα, όσο και στο ήθος και τη χριστιανική διαβίωσή του. Πανάξια, λοιπόν, κερδίζει από το δεύτερο κιόλας έτος υποτροφία.
Αμέσως μετά την απόκτηση του πτυχίου της Θεολογικής Σχολής (1885) αναχωρεί για την Αλεξάνδρεια, κοντά στον πνευματικό του πατέρα Πατριάρχη Σωφρόνιο, ο οποίος τον χειροτονεί πρεσβύτερο τον Μάιο του επόμενου έτους (1886). Ο πρεσβύτερος, πλέον, Νεκτάριος αναλαμβάνει καθήκοντα ιεροκήρυκα και γραμματέα του Πατριαρχείου.
Το έργο του αποδίδει πλούσιους καρπούς και γίνεται ιδιαίτερα αγαπητός στους πιστούς. Στις 15 Ιανουαρίου 1899 χειροτονείται επίσκοπος Πενταπόλεως. Και ως Επίσκοπος, ο Άγιος εξακολουθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην Εκκλησία ταπεινά και με πολύ ζήλο, δείχνοντας τις σπάνιες αρετές του και κερδίζοντας καθημερινά όλο και περισσότερο την αγάπη του ποιμνίου του. Εργαζόταν ακατάπαυστα, κήρυττε το λόγο του Θεού, εξομολογούσε, συμβούλευε τους πιστούς.
Το πολυδιάστατο έργο του και η συνεχώς αυξανόμενη αίγλη του αγίου Νεκταρίου προκάλεσαν το φθόνο εναντίον του, γιʼ αυτό συκοφαντείται και απομακρύνεται από το Πατριαρχείο. Ο κατάφωρα αδικούμενος Άγιος αναγκάζεται να εγκαταλείψει οριστικά πλέον την Αίγυπτο και να επιστέψει στην Αθήνα. Χρήματα δεν είχε, μιας και ουδέποτε σκέφτηκε να διαφυλάξει οικονομίες, εφαρμόζοντας πρώτος εκείνα που δίδασκε: «το υμών περίσσευμα εις εκείνων υστέρημα» (Β΄Κορ. η΄14).
Διωγμένος, λοιπόν από την Αλεξάνδρεια, ο Άγιος έρχεται στην Αθήνα. Όλη του η ζωή αλλάζει ξαφνικά. Από μητροπολίτης μέσα σε λίγες μέρες γίνεται ένας σαραντάχρονος πάμπτωχος άνεργος. Επί έναν ολόκληρο χρόνο αναζητεί εργασία χωρίς να βρίσκει. Τελικά διορίστηκε απλός ιεροκήρυκας στη Χαλκίδα. Ο μέγας ιεράρχης, πράος και ταπεινός στη ψυχή, δέχεται πρόθυμα τη θέση αυτή προκειμένου να εργαστεί στην Εκκλησία του Χριστού. Η ταπεινοφροσύνη του δείχνει για άλλη μια φορά το μεγαλείο του ψυχικού του κόσμου. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην ελληνική επαρχία, ο Νεκτάριος κατάφερε γρήγορα να ξεχωρίσει για το άμεμπτο ήθος του και την ανιδιοτελή και πρόθυμη προσφορά των υπηρεσιών του.
Έτσι το 1892 διορίστηκε διευθυντής της Εκκλησιαστικής Ριζαρείου Σχολής, η οποία με τη βοήθειά του γνώρισε μεγάλη άνθιση. Όπως αναγνώρισε ο διάδοχος του Αγίου στη διεύθυνση της Σχολής, Χρυσόστομος Παπαδόπουλος: «Ο διευθυντής αποκατέστησε τελείως τον εκκλησιαστικό χαρακτήρα της Σχολής... Ιδιαιτέρως κατέβαλε προσπάθειες όχι μόνο για την εκκλησιαστική μόρφωση, ηθική διαπαιδαγώγηση των τροφίμων, αλλά και για τις λεπτομέρειες του σχολικού βίου περιποιούμενος συν τοις άλλοις και τον κήπο της Σχολής». Εξάλλου, τα θετικά αποτελέσματα της διεύθυνσης της Σχολής από τον Νεκτάριο διαβεβαιώνεται από τη μετέπειτα εξέλιξη των μαθητών της, πολλοί από τους οποίους κατέλαβαν υψηλά αξιώματα της ιερωσύνης και της κοινωνίας.
Η δράση του Αγίου δεν περιοριζόταν μόνο στη διοίκηση της Σχολής, αλλά και εκτός αυτής. Η πολιτεία του ανέθετε το έργο του κριτή σε διάφορα θέματα της παιδείας, η Ιερά Σύνοδος δεν έπαυε να τoν συγχαίρει κατά καιρούς για τις συνεχείς συγγραφικές ψυχωφελείς του εργασίες, ενώ πολλοί σύλλογοι εκπαιδευτικοί, φιλανθρωπικοί και κοινωνικοί τον προσκαλούσαν ή του ανέθεταν την προεδρία τους.
Δεκάξι χρόνια διετέλεσε διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής. Το 1908, για λόγους υγείας, παραιτείται και αποσύρεται στην Αίγινα, στη γυναικεία μονή της Αγίας Τριάδος, που ο ίδιος είχε ιδρύσει το 1904. Από τότε ο Άγιος έζησε ως αληθινός ασκητής. Ο ίδιος είχε πει: «Ο ασκητής είναι υπέρτερος του αρχιερέα». Καλούνταν να αποδείξει την ισχύ του λόγου του. Παρά την εκτέλεση των καθηκόντων του εφημερίου της Μονής και το πλούσιο συγγραφικό του έργο, ασχολούνταν ακόμη με χειρωνακτικές εργασίες και μάλιστα βαριάς μορφής.
Απλός στους τρόπους, όταν έρχονταν επισκέπτες στη Μονή και τον συναντούσαν έξω από αυτή να εργάζεται, ήταν πολύ δύσκολο να τον αναγνωρίσουν λόγω του φθαρμένου και απέριττου ράσου του. Με τον τρόπο της ζωής του και τη δυνατή προσωπικότητά του, κερδίζει το σεβασμό, το θαυμασμό και την αγάπη του κόσμου. Η φήμη του διαδίδεται παντού.
Στις 8 Νοεμβρίου του 1920, γαλήνιος και προσευχόμενος , έφυγε για τον ουρανό στο Αρεταίο Νοσοκομείο της Αθήνας, σε ένα δωμάτιο τρίτης θέσης για απόρους.
Πολλά ήταν τα θαύματα που έγιναν και γίνονται από τον Άγιο, τόσο κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής του, όσο και μετά την κοίμησή του, έως σήμερα. Χαρακτηριστικό είναι εκείνο που έγινε τη ημέρα που άνοιξαν το φέρετρό του και είδαν μύρο να ρέει από το πρόσωπό του. Το λείψανό του έμεινε άφθαρτο επί 33 χρόνια, ενώ ο θάλαμος όπου κοιμήθηκε ο Άγιος στο Νοσοκομείο ευωδίαζε επί 6 μήνες.
Η επίσημη ανακήρυξη του ως Αγίου έγινε το 1961. Όμως για τους πιστούς αποτελεί φάρο ελπίδας και άντλησης δύναμης και πίστης για τον πνευματικό τους αγώνα από πολύ νωρίτερα, όταν ακόμα ζούσε στον κόσμο.

7.11.08

Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΩΝ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΓΑΒΡΙΗΛ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΙΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ


Η Εκκλησία μας σήμερα γιορτάζει τη Σύναξη των αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, καθώς και των υπολοίπων Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων. Η Αγία Γραφή, αναφέρει σε πολλά σημεία την επικοινωνία των ανθρώπων με τους αγγέλους και ιδιαίτερα με τους επικεφαλείς των αγγελικών ταγμάτων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Συγκεκριμένα, ο αρχάγγελος Μιχαήλ εμφανίσθηκε στον Αβραάμ για να σώσει τον Ισαάκ, τον οποίο ήταν έτοιμος να θυσιάσει ο Αβραάμ κατά εντολή του Θεού, που θέλησε να δοκιμάσει έτσι την πίστη του δούλου του Αβραάμ. Στον Λώτ, για να τον σώσει όταν ο Θεός αποφάσισε να καταστρέψει τα Γόμορα, στον Πατριάρχη Ιακώβ, στον μάντη Βαρλαάμ, στον Ιησού του Ναυή. Επίσης ο Μιχαήλ, ήταν αυτός που οδήγησε το λαό του Ισραήλ στη φυγή από την Αίγυπτο. Οι άγιες Γραφές αναφέρουν ακόμη πολλά θαύματα, τα οποία επιτέλεσε ο αρχιστράτηγος Μιχαήλ. Ο δε Γαβριήλ ήταν αυτός που ανήγγειλε στην Παρθένο Μαρία το χαρμόσυνο γεγονός της γέννησης του Ιησού Χριστού, του Σωτήρα του κόσμου. Και σε άλλα σημεία της Αγίας Γραφής, συναντάμε τους αγγέλους να μεταφέρουν στους ευσεβείς ανθρώπους το θέλημα του Θεού, που αποβλέπει πάντα στην προστασία και στη λύτρωσή μας.
Στο νησί μας η Σύναξη Τους πανηγυρίζεται με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια στον ομώνυμο Ναό που βρίσκονται στις Ορθονιές.

ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ