ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Β΄
ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΤΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

Πρός τό Τίμιο Πρεσβυτέριο, τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες
καί τόν Εὐγενῆ Λαό τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἐπαρχίας


«Αγαλλιάσθω η κτίσις, κτίζεται γαρ ο Κτίστης, και ο προών νυν πρόσφατος, γνωρίζεται Θεός (…)»

Είναι λόγια του Υμνογράφου της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων και δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η χαρά ξεχειλίζει αυτές τις μέρες και από τους ύμνους της Εκκλησίας μας και από τις ψυχές μας. Διότι όλοι συναισθανόμαστε, ότι η Ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού αποτελεί το σημείο στροφής του ανθρώπου και της ιστορίας του σε νέα πραγματικότητα ποιοτικότερη και ουσιαστικότερη.

Η αρίθμηση των χρόνων μας «προ Χριστού» και «μετά Χριστόν» δεν είναι απλά και μόνον ένας τρόπος χρονολογικής αρίθμησης, αλλά δηλώνει, ότι το παλαιό σκότος της αποστασίας και της φθοράς διαδέχεται ο καιρός του Φωτός, η εποχή της καταδίκης παρήλθε προ πολλού και ήδη η θεία Χάρη επέλαμψε στον κόσμο μας, προσδίνοντάς του νεότητα και αξία.

Ναι, κατανοώ, ότι το υπερφυσικό θαύμα της Θείας Γέννας συνεχίζει ν’ αποτελεί «μυστήριον ξένον» για τον άνθρωπο της σύγχρονης κοινωνίας. Συμβαίνουν τόσα και τέτοια στην καθημερινότητά μας, ώστε το κορυφαίο αυτό ιστορικό γεγονός περνάει συνήθως δίχως να του δίνουμε την αρμόζουσα σημασία, ενώ συχνότατα το συνδυάζουμε με κραιπάλες, μέθες, ακρότητες καταναλωτικές ή ό,τι άλλο αδιάφορο πνευματικά ή κι επιζήμιο από πάσης απόψεως.

Ομως το νέο είναι τόσο μεγάλο, διαθέτει τέτοια βαρύτητα (γεγονός των γεγονότων, θα το λέγαμε καλύτερα), ώστε δεν μπορεί να το επισκιάσει η οποιαδήποτε αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά των αποπροσανατολισμένων κοινωνιών μας. Το νέο ήλθε, προτού καν εισέλθει στον ιστορικό μας χρόνο. Το προανάγγειλαν οι Προφήτες. Ο Ησαΐας -για παράδειγμα- έλεγε οκτακόσια σχεδόν χρόνια πριν: «Παιδίον εγεννήθη ημίν, υιός, και εδόθη ημίν, (…), και καλείται το όνομα αυτού Μεγάλης Βουλής άγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ισχυρός, εξουσιαστής, άρχων ειρήνης, πατήρ του μέλλοντος αιώνος (…)».

Το επαναλαμβάνουν κάθε μέρα όσοι, με τρόπο μυστηριακό και συνεπώς βιωματικό, το ζουν. Εκείνοι μπορούν να μαρτυρήσουν, ότι η Θεία Σάρκωση έχει μεταστρέψει κυριολεκτικά την ύπαρξή τους προς το καλύτερο, χορηγώντάς τους περιεχόμενο και προοπτική. Γνωρίζουν πλέον, ότι μετέχει κανείς στην Ενανθρώπηση του Λόγου, εφόσον προσφέρει αγάπη, καταδεκτικότητα, στοργή στον συνάνθρωπο και μάλιστα στον εμπερίστατο, τον άρρωστο, τον εχθρό. Ο αναμενόμενος Λυτρωτής ήλθε άπαξ στον κόσμο μας πριν από είκοσι αιώνες, αλλά ξανάρχεται ανάμεσά μας μες από τον συνδυασμό της Πίστης και της Αγάπης μας. Πιστεύουμε και αγαπάμε τον Σαρκωθέντα, πιστεύοντας ταυτόχρονα και αγαπώντας τον συνάνθρωπο. Μια προσήλωση στα θεία αποβαίνει στείρα, εάν δεν τάσσεται στην διακονία του συνανθρώπου, τότε μάλιστα το «Παιδίον» καταφρονείται και διώκεται από τη γέννησή του.

Αγαπητοί Συνεορταστές,

«Δεύτε ίδωμεν πιστοί, πού εγεννήθη ο Χριστός»! Ας ψάξουμε πρώτα στην ψυχή ενός εκάστου! Μακάρι να Τον βρούμε εκεί! Θα είναι ο πολυτιμότερος θησαυρός μας! Θησαυρός αδαπάνητος και αδιάπτωτος! Αυτό αποτελεί και την δική μου ευχή και προσευχή, σήμερα και κάθε μέρα!!!

Με όλη μου την αγάπη εν Χριστώ Γεννηθέντι

+ ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ