Χθες το βράδυ, τελέσθηκε η ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου με Όρθρο, σύμφωνα με το Τυπικό της Ιεράς Μονής. Πλήθος πιστών προσήλθε και ύμνησε την Μητέρα της Ζωής, την Θεοτόκο. Από εκεί και οι παρακάτω φωτογραφίες...
Το Θείο λόγο κήρυξε ο Πανοσιολ. Αρχιμ. Δανιήλ Μπιάζης. Η ομιλία είχε ως εξής:
«Ὤ πανύμνυτε Μῆτερ, ἡ τεκοῦσα
τῶν πάντων ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον…»
Με την επίκληση αυτή προς την Παναγία Μητέρα, Σεβασμιότατε Γέροντα, επισφραγίζεται σήμερα ο Ακάθιστος Ύμνος. Επικαλούμαστε αυτήν που αξιώθηκε από το Θεό να γίνει μητέρα «ἡ τεκοῦσα τον πάντων ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον», το Σωτήρα Χριστό, τον μονογενή Υιό και Λόγο του Θεού και την παρακαλούμε να δεχτεί την «προσφορά» του ύμνου μας και να μας απαλλάξει «ἀπό πάσης συμφορᾶς».
Αυτές οι δύο λέξεις, «προσφορά» και «συμφορά», μοιάζουν στο άκουσμά τους. Αλλά δεν πρόκειται απλά για κάποιο ποιητικό σχήμα. Οι δύο αυτές λέξεις απηχούν ιστορικά γεγονότα που συνδέονται με τον Ακάθιστο Ύμνο. Όπως είναι γνωστό η Θεοτόκος έσωσε την βασιλίδα των Πόλεων, την Κωνσταντινούπολη, από μια μεγάλη «συμφορά», από την επιδρομή των βαρβάρων Περσών. Και ο ευγνώμων ορθόδοξος λαός, Της αφιέρωσε αυτόν τον Ύμνο, ως ευλαβή «προσφορά» προς την Υπέρμαχο Στρατηγό˙ ψάλλει τα νικητήρια και τα ευχαριστήρια η Πόλις, «ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν» και των συμφορών εκείνων.
Η επίκληση «Ὤ πανύμνητε Μῆτερ» και τα ιστορικά αυτά γεγονότα τονίζουν τη μητρική σχέση της Παναγίας προς τον πιστό λαό του Θεού. Έχει δε μέγιστη σημασία στη ζωή του καθενός αυτή η σχέση μας προς τη Θεοτόκο.
Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, στην προς Εβραίους επιστολή του λέει ότι «ὁ αγιάζων (ο Χριστός) και οἱ ἁγιαζόμενοι (οι χριστιανοί) ἐξ ἐνός (του Πατρός) πάντες˙ δι’ ἥν αἰτίαν οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφούς αὐτούς καλεῖν» (Εβρ. 2, 11). Δηλαδή, ο επουράνιος Θεός είναι πατέρας του Κυρίου Ιησού Χριστού, αλλά και δικός μας πατέρας˙ γι’ αυτό ο Χριστός δεν απαξιεί να μας ονομάζει αδελφούς Του. Από την άποψη αυτή, αφού ο Χριστός συγκαταβαίνει να μας θεωρεί αδελφούς Του, είναι επόμενο ότι η Παναγία Μητέρα Του μας θεωρεί παιδιά Της και εν τοιαύτη περιπτώσει μας γίνεται μεγάλη τιμή να την ονομάζουμε και να την αισθανόμαστε ως Μητέρα και να απολαμβάνουμε τη μητρική της αγάπη και στοργή ως «προστασίαν τῶν χριστιανῶν ἀκαταίσχυντον (και) μεσιτεία προς τον Ποιητήν ἀμετάθετον» (Κοντάκιο).
Είναι όμως και από άλλη άποψη Μητέρα των χριστιανών η Παναγία. Το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου Αυτή επέλεξε ως «δευτέραν Εὔαν», δηλαδή ως δεύτερη προμήτορα του κόσμου στη «νέαν κτίσιν» που προέρχεται από τον Ιησού Χριστό. Η πρώτη, η παλαιά κτίση των ανθρώπων, γεννήθηκε από την Εύα. Εκείνη όμως, η πρώτη Εύα, δεν μετέδωσε όμως μόνο τη ζωή στον κόσμο, αλλά και το θάνατο στους απογόνους που γεννήθηκαν από αυτή. Διότι η δική της παράβαση και παρακοή προς το Θεό, η πρώτη δηλαδή διάπραξη της αμαρτίας, έγινε αιτία ώστε «ἡ ἁμαρτία νά εἰσέλθη εἰς τόν κόσμον καί διά τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος» (Ρωμ. 5, 12). «Διά τῆς Εὔας ὁ θάνατος, διά τῆς Μαρίας ἡ ζωή» λέγει χαρακτηριστικά ένας Πατέρας της Εκκλησίας μας. Τώρα όμως, στην «νέα κτίση» του Χριστού, η «δεύτερη Εύα», η Θεοτόκος, αντί της παρακοής εισφέρει την απόλυτη υπακοή της στο Θείο θέλημα και λέει το μοναδικό εκείνο «ἰδού ἡ δούλη Κυρίου˙ γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου». Αυτή η τέλεια υπακοή της γίνεται δεκτή από τον Ουράνιο Θεό και ο «Υιός του Θεού Υιός της Παρθένου γίνεται, και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται». Και γι’ αυτό το ακατάλυπτο «καί ἀγγέλοις καί ἀνθρώποις» μυστήριο της Σάρκωσης του Θεού-Λόγου που υπηρέτησε η Θεοτόκος, πως μπορούμε εμείς οι χοϊκοί να μην Την ανυμνήσουμε, να μην Την επαινέσουμε, να μην ψάλουμε τις Χάριτές Της και να μην την χαιρετίσουμε λέγοντας μεγαλόφωνα «Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε».
Αφού λοιπόν η μητρότητα της Παναγίας, ως προς εμάς τους ανθρώπους, έγκειται στο στοιχείο της τέλειας υπακοής Της προς το Θεό, που την διαφοροποιεί από την ανυπάκοη Εύα και την παρουσιάζει στον αντίποδα εκείνης, είναι πλέον σαφές υπό ποια προϋπόθεση μπορούμε κι εμείς να της απευθύνουμε το «Ὤ πανύμνητε Μῆτερ…» και να ζητάμε τις πρεσβείες Της, για να μπορέσουμε να υπακούσουμε και εμείς και να εφαρμόσουμε το θέλημα του Θεού στη ζωή μας.
Σεβασμιώτατε Γέροντα ,
Ας απευθύνουμε πάλιν και πολλάκις στην Παναγία μας την ευχή «Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπιν σου». Και να είμαστε βέβαιοι πως με τις πρεσβείες Της θα ενταχθούμε και θα ανήκουμε στην εκλεκτή μερίδα του Χριστού, για να είμαστε τέκνα Θεού κατά χάριν και τέκνα της Θεοτόκου, ώστε να μας καλύπτει η «Πανύμνητος Μήτηρ» με τη βοήθειά Της, τη μητρική προστασία και τις πρεσβείες Της για πάντα στη ζωή μας. ΑΜΗΝ.
