Ο Νεομάρτυς Θεόφιλοςστη γειτονιά του.
Έργο Νικολάου Μπιάζη Σεντή.
Ο Αγ. Θεόφιλος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο, στην περιοχή της "Φανερωμένης", το 1617. Ήταν ναυτικός στο επάγγελμα. Εγκατέλειψε όμως τον καπετάνιο του επειδή ήταν άνθρωπος άσεβής. Σε ένα ταξίδι τους, στη Χίο, και στην άρνησή του να δεχθεί την προσφορά ενός Αγαρηνού (Τούρκου) καπετάνιου να εργαστεί μαζί του συκοφαντεtται στις Τουρκικές αρχές ότι φορούσε τούρκικο σκουφί, πράξη αυστηρά απαγορευμένη από τους Τούρκους για τους Χριστιανούς. Στην πρόταση των Τούρκων, η οποία έγινε στην αρχή με κολακείες και κατόπιν με απειλές, να αλλαξοπιστήσει, ο νεαρός Θεόφιλος ήταν ανυποχώρητος μένοντας στην πίστη του αληθινού Θεού. Το τίμημα όμως της ομολογίας του ήταν να καεί ζωντανός. Φορτωμένος τα ξύλα τής φωτιάς που θα τον έκαιε οδηγήθηκε στην κωμόπολη του Βροντάδου της Χίου, όπου η φωτιά έδωσε τέλος στην επίγεια ζωή του σε ηλικία μόλις 18 ετών. Η εκκλησία τον κατέταξε στον χορό των Νεομαρτύρων. Η Ιερά Μνήμη του τελείται στις 24 Ιουλίου, ημερομηνία όπου και εμαρτύρησε.
Απολυτίκιον. Ήχος α' . Του λίθου σφραγισθέντος.
Θεόν τον σαρκωθέντα ευθαρσώς ωμολόγησας, τα Αγαρηνών καταπτύσας απιστίας διδάγματα. Πυρί δε υπ' αυτών κατακαείς, αρώμασιν επλήρωσας την γην, ω! Θεόφιλε τρισμάκαρ, του Θεού φίλε γνήσιε. Χαίροις ουν, νεομάρτυς του Χριστού. Χαίροις Εκκλησίας το καύχημα. Της Ζακύνθου χαίροις ο γόνος καί της Χίου εγκαλλώπισμα.
Κοντάκιον. Ήχος γ'. Η Παρθένος σήμερον.
Χριστού δήμος άσμασιν, ανευφημεί απαξίως, τούς λαμπρούς αγώνας σου, Μάρτυς Θεόφιλε θεiε, ήνεγκας και γαρ γενναίως ειρκτήν ζοφώδη, έφερας πικράς οικίας και ανυπίστους, και τον θάνατον εδέξω, πυρός εν μέσω, ως φίλος όντως Θεού.
Μεγαλυνάριον.
Άνθος εκ Ζακύνθου φυέν τερπνόν, άθλοις μαρτυρίου, ευωδίασε νοητώς, τους πιστούς εν Χίω, Θεόφιλος o θεiος, πυρί τακείς τας σάρκας, Χριστού τω έρωτι.
